Israël is de grote verliezer. Israël heeft vandaag echt ernstige problemen en er is weinig hoop om daaraan te ontsnappen. Ten tweede, de Amerikanen zijn ook verliezers, hoewel ze niet zo groot verliezen als Israël. De winnaars, zij het niet op een beslissende manier, zijn de Iraniërs. Israël vandaag is wat ik Groot-Israël zou noemen. Israël controleert alles tussen de rivier en de zee, en die uitdrukking wordt meestal geassocieerd met Hamas, dat alles tussen de rivier en de zee wil beheersen, net als Israël. Het eindresultaat is dat je vandaag een groter Israël hebt, dat het zogenaamde Groene Lijn Israël omvat (Israël van voor de oorlog van 1967), plus Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Dus die drie gebieden vormen Groot-Israël.
Het is heel belangrijk te begrijpen dat er in Groot-Israël ongeveer 7,3 miljoen Palestijnen en ongeveer 7,3 miljoen Israëlische Joden zijn. Er is een ruwe gelijkheid tussen beide bevolkingsgroepen. De vraag is hoe Israël denkt over het omgaan met Groot-Israël, waar er een ruwe gelijkheid is tussen deze twee populaties. Er zijn in wezen vier opties:
- Een democratisch Groot-Israël. Dat gaat niet gebeuren omdat het dan geen Joodse staat meer zou zijn. Demografische patronen laten zien dat de Palestijnen meer kinderen krijgen dan de Israëlische Joden.
- Een tweestatenoplossing. Iedereen houdt ervan om over een tweestatenoplossing te praten, maar dat gaat zeker niet gebeuren, vooral niet na wat er op 7 oktober is gebeurd. Benjamin Netanyahu en de Israëlische elite hebben geen interesse in een tweestatenoplossing.
- Apartheid, wat in feite is wat je nu hebt.
- Etnische zuivering, wat betekent dat je de meeste Palestijnen die in Gaza en de Westelijke Jordaanoever wonen, verdrijft en een Groot-Israël creëert dat volledig wordt gedomineerd door Israëlische Joden en waar weinig tot geen Palestijnen aanwezig zijn.
Dus, nogmaals, de vier opties zijn:
- Democratisch Groot-Israël.
- Tweestatenoplossing.
- Apartheid, wat nu de realiteit is.
- Etnische zuivering, waarbij de Palestijnen worden verdreven.
Voor 7 oktober leefden de Palestijnen in Gaza in feite in een gigantische openluchtgevangenis. In 2005, toen Ariel Sharon premier van Israël was, besloot hij de kolonisten uit Gaza te halen. Tot 2005 waren er Israëlische kolonisten in Gaza en Sharon haalde ze eruit omdat Gaza een wespennest was en het hebben van kolonisten daar een nachtmerrie was. Ze wilden zich concentreren op de Westelijke Jordaanoever en trokken alle kolonisten terug, waardoor Gaza een openluchtgevangenis werd. Tot 7 oktober leek het alsof Netanyahu en zijn regering de situatie in Gaza onder controle hadden. Niemand dacht dat wat er op 7 oktober gebeurde, zou gebeuren, en daarom werden de Israëli's overrompeld.
Op 7 oktober viel Hamas Israël aan en behaalde een spectaculaire overwinning. De Israëli's consolideerden uiteindelijk de situatie binnen hun grenzen en gingen vervolgens in het offensief tegen Hamas, wat nu gaande is.
Nu willen we ons afvragen wat precies de doelen van Israël zijn. Er zijn twee hoofddoelen: Hamas beslissend verslaan en de gijzelaars terugkrijgen. Wat in de westerse media niet wordt besproken, is het echte doel: Gaza etnisch zuiveren. Ze willen Gaza etnisch zuiveren omdat dat de manier is om uit de apartheidssituatie te komen en Hamas te verslaan. Israël is een apartheidstaat en de enige manier om daaruit te komen, is door etnische zuivering. Verder is het de enige manier om Hamas te verslaan.
Als je Gaza etnisch zuivert en alle Palestijnen verdrijft, verdryf je Hamas en los je twee van de grootste problemen op: apartheid en Hamas. Sommigen denken misschien dat Israël zoiets niet zou doen, maar om de staat Israël te creëren in 1948 en in 1967, was er al massale etnische zuivering. Het idee dat ze dit niet zouden doen, is onjuist; in verschillende Israëlische media wordt vaak gesproken over etnische zuivering.
Hoe zou Israël dit doen? Ten eerste zijn ze begonnen met Hamas aan te vallen, het militaire deel van het verhaal. Maar om etnische zuivering te laten werken, moet je grote aantallen onschuldige Palestijnen doden, hen een krachtige stimulans geven om te vertrekken door hen te doden en de plek onleefbaar maken. Ze maken Gaza onleefbaar omdat ze het proberen te zuiveren. Tot slot verhongeren ze de bevolking om hen te dwingen te vertrekken.
Dus dat is wat er gebeurt. In het begin was er veel praat over genocide, en hoewel ik aanvankelijk dacht dat dit geen genocide was, veranderde ik van mening in december. Ik denk nu dat de Israëli's zich bezighouden met genocide.
Waar staan we vandaag? Hamas is niet verslagen en zal niet worden verslagen. Ze hebben de gijzelaars niet teruggekregen en zijn er niet in geslaagd Gaza te zuiveren. Ze zitten vast in Gaza, wat niet goed is. Bovendien hebben ze problemen met Hezbollah, dat Noord-Israël beschiet ter ondersteuning van Hamas. Dit heeft ertoe geleid dat tussen de 60.000 en 100.000 Israëli's uit het noorden naar het centrum van Israël zijn verhuisd. Hezbollah heeft gezegd dat ze zullen blijven vechten totdat alles in Gaza is afgelopen. Dit is een enorm probleem voor Israël.
Israël heeft dus niet alleen problemen met Hamas in Gaza, maar ook met Hezbollah in het noorden. Zelfs de Houthi's richten zich nu op Israël en hebben recent hun eerste raket in Israël gelanceerd. Israël heeft zijn doelen niet bereikt met betrekking tot Hamas en de gijzelaars, en ze zijn er niet in geslaagd Gaza etnisch te zuiveren.
Israël gelooft dat hun afschrikking afhangt van escalatiedominantie, wat betekent dat ze harder terugslaan als ze worden aangevallen. Het is nu duidelijk dat Israël niet langer escalatiedominantie heeft ten opzichte van Iran of Hezbollah.
