De school staat centraal en niet jij. Jij bent slechts een onderdeel van alle leerlingen. De school krijgt geld van de overheid voor elke leerling en is gebaat bij goede resultaten, zodat het kan blijven bestaan of kan groeien. De punt waarop de resultaten worden gemeten staan vooraf al vast en hebben niks te maken met de aansluiting op jouw interesses. De vakkenpakketten zijn in grote mate al bepaald, boeken (waar je in sommige gevallen) niks wijzer van wordt zijn van te voren al bepaald. Waar is jouw vrije keuze in wat je wilt leren?
Je wordt opgeleid tot loonslaaf. Iemand die naar andere mensen luistert en daar een vergoeding voor krijgt. Loonslaven zijn net mensen die antidepressiva slikken. Ze voelen zich wel ok, maar durven de stap naar een beter leven nauwelijks te maken, omdat ze verslaafd zijn aan hun maandelijkse inkomen. Het is belangrijk dat je voor jezelf leert denken.
Het onderwijs maakt je onzeker. Jij bent uniek, maar je wordt wel tegen de meetlat van het onderwijs gehouden. Wie zegt dat die meetlat bij jou past. Misschien wil je je eigen prestaties wel op een hele andere manier meten. Scoor je dus slecht op de meetlat van het onderwijs, dan krijgt je zelfvertrouwen een deuk, want je krijg eigenlijk te horen dat je niet goed genoeg bent. Terwijl je wel goed genoeg bent, maar dan voor de meetlat die bij jou past.
Het onderwijs maakt je dom. Dit geldt met name voor universitair opgeleide mensen. Deze mensen worden op een bepaalde manier opgeleid dat ze alleen maar binnen bepaalde kaders kunnen denken. Dit is ze geleerd en dit is in hun ogen goed. Terwijl als je met een andere blik naar een bepaalde situatie kijkt, kun je tot hele andere inzichten komen.
Ik zal je een voorbeeld geven. In principe worden alleen geneesmiddelen aan patiënten voorgeschreven die zijn gepatenteerd. Zonder patent is wetenschappelijk onderzoek namelijk niet rendabel. Artsen baseren hun kennis alleen op wetenschappelijk onderzoek. Dat betekent dat geneesmiddelen die niet gepatenteerd zijn, maar wel bijzonder effectief kunnen zijn niet worden voorgeschreven. Zie je de kronkel in deze gang van zaken? Universitair opgeleide mensen hebben moeite om met een andere bril naar deze situatie te kijken.
Je leert ongelofelijk veel dingen, waar je later nauwelijks meer iets aan hebt. Bovendien zorgt het stampen van kennis er alleen voor dat je de toets haalt. Dit zorgt er heel vaak niet voor dat de kennis blijft hangen. Als je kennis combineert met een emotionele lading blijft dit veel beter hangen. Waar is de emotionele lading in het onderwijs. Zodra je gaat leren wat je leuk vindt, krijg je automatisch die emotionele lading en leer je snel en met veel plezier.
Bovendien is kennis alom voor handen. Waarom zou je het dan gaan stampen om momenten dat je er geen interesse in hebt of het niet gaat toepassen. Dat is toch niet logisch. Daarbij is het stampen van kennis een vaardigheid. Als je dit een keer twee maanden lang hebt gedaan, dan kun je dit en dan hoef je er niet nog 4, 5 of 6 jaar mee door te gaan.
Je leert er ook niks over levenswijsheid. Denk bijvoorbeeld aan voeding, gezondheid, emoties, intuïtie, de kracht van gedachtes of hoe je je kunt weren tegen de gevaren van de maatschappij. Denk bijvoorbeeld aan de gevaren van stress, burn-out, depressie, verslaving, auto-immuunziekten, etc.
