Kindertrauma en volwassen psychische stoornissen: Een systematische review en meta-analyse van longitudinale cohortstudies [1].
Kinderen zijn veerkrachtig, wordt vaak gezegd. Maar wat als die veerkracht op de proef wordt gesteld door traumatische ervaringen in de kindertijd? Een recente systematische review en meta-analyse, uitgevoerd door Michael T. McKay en collega's, werpt licht op de langdurige gevolgen van kindertrauma voor de geestelijke gezondheid van volwassenen.
De onderzoekers doorzochten verschillende elektronische databases op zoek naar longitudinale cohortstudies die het verband onderzochten tussen trauma opgedaan in de kindertijd of adolescentie, en het latere optreden van affectieve of psychotische psychische stoornissen bij volwassenen. Wat ze ontdekten was zowel onthutsend als bevestigend: kindertrauma legt een aanzienlijke basis voor latere psychische problemen.
Verschillende vormen van kindertrauma werden geïdentificeerd als significant geassocieerd met psychische stoornissen op volwassen leeftijd. Van slachtofferschap van pesten tot emotionele mishandeling, van verwaarlozing tot het verlies van een ouder, de impact van deze traumatische ervaringen strekt zich uit tot ver in de volwassenheid. Interessant genoeg bleek uit het onderzoek dat degenen die werden blootgesteld aan meerdere vormen van mishandeling meer dan drie keer zoveel kans hadden om een psychische stoornis te ontwikkelen, wat wijst op een dosis-responsrelatie.
Niet alle vormen van kindertrauma bleken echter even sterk gekoppeld te zijn aan latere psychische problemen. Fysiek of seksueel misbruik toonde geen significant verband, maar dit kan te wijten zijn aan de manier waarop deze traumatische ervaringen werden beoordeeld.
De conclusie is duidelijk: er bestaat een sterke associatie tussen kindertrauma en latere psychische stoornissen. Deze bevindingen onderstrepen het belang van preventie en interventie op jonge leeftijd. Door in te grijpen tijdens de kindertijd en adolescentie kunnen we mogelijk de langetermijngevolgen van trauma verminderen en de geestelijke gezondheid van toekomstige generaties verbeteren.
Het is duidelijk dat er meer aandacht moet worden besteed aan het begrijpen en aanpakken van kindertrauma, niet alleen in de klinische praktijk, maar ook in het beleid en de gemeenschap. Alleen door samen te werken kunnen we een wereld creëren waarin kinderen veilig opgroeien en volwassenen gedijen in een gezonde geestelijke omgeving.
