Jeugdzorg

Problemen in de Jeugdzorg

• Financiële problemen: Onhoudbaar systeem met grote financiële tekorten. Ongeveer 30% van de jeugdzorgaanbieders heeft te maken met acute financiële problemen, wat de toegankelijkheid en continuïteit van zorg bedreigt. Gemeenten worstelen met stijgende kosten en bezuinigingen verergeren de situatie. (Bronnen:  Jeugdautoriteit,  VNG)
• Personeelsproblemen: Hoog ziekteverzuim en hoge werkdruk onder professionals, wat leidt tot een verhoogde vraag naar extern personeel en vermindering van zorgkwaliteit. (Bron:  Binnenlands Bestuur)
• Hervormingen lopen vast: Ondanks ambitieuze hervormingsplannen, komt de uitvoering traag van de grond. De sector is versnipperd en er is onvoldoende samenwerking tussen de betrokken partijen. (Bron:  Binnenlands Bestuur)
• Administratieve lasten: De administratieve druk neemt veel tijd van zorgprofessionals in beslag, wat ten koste gaat van directe zorgverlening. (Bronnen:  Jeugdautoriteit,  Jeugdzorg Nederland)
• Preventieve zorg blijft achter: Er is te weinig focus op preventieve maatregelen en vroege interventies, waardoor de vraag naar intensieve zorg toeneemt. (Bronnen:  Rijksoverheid, Binnenlands Bestuur)

Oplossingsrichtingen

• Investeren in kostenefficiënte interventies en het verminderen van de administratieve lasten voor professionals.
• De samenwerking tussen gemeenten, jeugdzorgaanbieders en andere zorginstellingen versterken.
• Meer inzetten op preventie en vroegtijdige hulp om de druk op intensieve zorg te verlichten.

Voor meer gedetailleerde informatie kun je de bronnen raadplegen:

• Jeugdautoriteit - Stand van de Jeugdzorg 2024
• Jeugdzorg Nederland - Problemen en Oplossingen
• Rijksoverheid - Stand van de Jeugdzorg

Op 12 juni 2019 presenteerde de Commissie Onderzoek naar Geweld in de Jeugdzorg haar eindrapportage. De conclusies waren ontluisterend. Kim Feenstra ging op zoek naar de vorderingen die sindsdien zijn gemaakt binnen de Jeugdzorg en belandde in een cirkel van verdriet en pijn gedomineerd door geld, macht en onmacht.

Kim Feenstra heeft in haar zoektocht veel betrokkenen gesproken. De verhalen zijn ronduit schokkend te noemen. Jeugdzorg blijkt in veel gevallen een verdienmodel te zijn waar ouders en kinderen de dupe van zijn. Het complexe systeem kent alleen een ingang, maar de uitgang wordt geblokkeerd door alle belanghebbenden die het verdienmodel in stand willen houden. De mensen waar het werkelijk om gaat, de ouders en de kinderen, stuiten op een machtsblok van onmenselijke proporties. Een systeem gedomineerd door geld, macht en onmacht.

Kort na het verschijnen van deze docu is de filmmaker Docsfair onder zware druk gezet om de docu offline te halen. Dat is onder andere gebeurd door de advocaten van het gezinshuis waar Kiemtie is verkracht. Er werd een rechtszaak aangespannen.

Voordat de cameraploeg met Tom op pad ging naar het gezinshuis om daar te filmen, had Docsfair het dossier van Kiemtie niet opgevraagd bij Tom. Dat is een journalistieke fout. Docsfair had haast met het online zetten van de docu, omdat een van de investeerders zelf in financiële problemen zat, en met de € 2 per kijker moest dat worden opgelost. Daarom was er weinig tijd om journalistieke research te doen. Toen Docsfair door de advocaten van het gezinshuis werd benaderd, vroegen zij gelijk alsnog alle bewijsstukken op bij Tom.

Het probleem is alleen dat het dossier meer dan 1000 pagina's telt, en er waren maar een paar dagen om de zitting voor te bereiden. De advocaat van Docsfair heeft hun daarom aangeraden om, in plaats daarvan, het bericht naar buiten te brengen dat Tom geen zaak zou hebben. Er werd een statement online gezet waarin Docsfair zegt dat er geen bewijs zou bestaan. Op die manier werd Tom opgeofferd zodat Docsfair zelf zijn eigen aansprakelijkheid zou kunnen ontduiken.

In de tijd dat Docsfair de zitting voorbereidde, heeft Docsfair zelf een aantal andere slachtoffers van het gezinshuis telefonisch gesproken. Die hebben allemaal belastende verklaringen afgelegd, waaruit blijkt dat Kiemtie daar inderdaad is verkracht, en dat de gezinshuisouders ervan wisten. Docsfair weigerde vervolgens echter om de opnames van die gesprekken met Tom te delen, omdat hun verhaal dat er "geen bewijs" zou bestaan, anders niet meer zou kloppen.

Tom heeft drie van die getuigenverklaringen alsnog via-via in handen gekregen en heeft vervolgens gelijk de zedenrecherche gebeld, omdat één van de slachtoffers op dit moment nog steeds in het gezinshuis woont. Ook heeft hij de Rijksrecherche ingeschakeld.

Het probleem is nu dat het Openbaar Ministerie dwars ligt en probeert om Tom tegen te houden. De reden daarvoor is dat de advocaat-generaal die probeert om de aangifte van verkrachting geseponeerd te houden, zelf bestuurder is van een steunfonds van Horizon. Horizon is de maatschappij waar Midgaard onder valt. En Midgaard is de jeugdzorginstelling waar Kiemtie uiteindelijk, op 15 januari 2019, zelfmoord heeft gepleegd. Het Openbaar Ministerie heeft er dus zelf een rechtstreeks belang bij om alle kritiek op het gezinshuis meteen overal de kop in te drukken.

Tom heeft een deel van zijn bewijsmateriaal online gezet.

https://www.llmlegal.nl/kiemtie/de-casus-van-kiemtie-jokhoe-2/

 Daarover zijn Kamervragen gesteld door Wybren van Haga van BNVL (zie https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/kamervragen/detail?id=2022Z17272&did=2022D36581). Tom wordt sindsdien van meerdere kanten bedreigd en verblijft tijdelijk op een onderduikadres. Van daaruit blijft hij zijn werk doen.

Het verhaal doet nu de ronde dat delen van het verhaal van Marie Carine en haar kinderen niet zouden kloppen. Dat is dus onjuist. De verhalen zijn de wereld in gebracht door Docsfair zelf, nadat het onder hoge druk is gezet door het gezinshuis. De documentaire heeft maar kort online gestaan.

@niet_zo_jeugdzorg