Hillary Clinton
"Ik was net aan de telefoon.
Ik bevestigde dat Janice zoveel aan het drinken was.
Nee.
Onbevestigde berichten over de arrestatie van Gaddafi.
Oh, echt?
Onbevestigd.
Ja, we hebben er al te veel gehad, we hebben dat soort berichten eerder gehoord.
We hebben, je weet wel, hem zogenaamd al een paar keer gearresteerd.
Onbevestigd, ja. We kwamen, we zagen, hij stierf.
We hebben het niet eens zelf gedaan, weet je.
Ik stond op het punt om het je te laten zien."
Moord op Gaddafi
I was right on the phone.
I confirmed Janice was drinking so much.
No.
Unconfirmed reports about Gaddafi being captured.
Oh, really?
Unconfirmed.
Yeah, we've had too many, we've had a bunch of those before.
We've had, you know, have had and captured a couple of times.
Unconfirmed, yes, we came, we saw, we died.
We didn't even do it, you know.
I was about to show it to you.
President Joe Biden heeft op zaterdag de Presidential Medal of Freedom toegekend aan voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton, chef-kok José Andrés, acteur Michael J. Fox en natuuronderzoeker Jane Goodall. Dit was een van zijn laatste officiële handelingen in zijn ambtstermijn.
Biden, een Democraat, verlaat het Witte Huis op 20 januari, wanneer de nieuw verkozen president Donald Trump wordt beëdigd. Hij kende deze hoogste Amerikaanse burgerlijke onderscheiding ook toe aan humanitair werker en U2-zanger Bono, modeontwerper Ralph Lauren, "Science Guy" Bill Nye, acteur Denzel Washington, basketbalster Earvin "Magic" Johnson en hoofdredacteur van Vogue Anna Wintour.
Symbool van Politiek Verraad
Zie ook
Homeland
De serie Homeland draait om de dynamiek van Amerikaanse inmenging in buitenlandse politiek en de morele dilemma’s die daarmee gepaard gaan. Het toont hoe de strijd tegen terrorisme vaak de grenzen tussen goed en kwaad vervaagt, en hoe interventies in het Midden-Oosten, Zuid-Azië en andere regio’s leiden tot complexe geopolitieke en menselijke gevolgen. Centraal staat CIA-agent Carrie Mathison, die worstelt met haar loyaliteit en persoonlijke demonen terwijl ze Amerikaanse belangen verdedigt. Homeland biedt een scherpe kritiek op de langetermijneffecten van Amerikaanse buitenlandse politiek, terwijl het vragen stelt over macht, ethiek en de prijs van wereldwijde dominantie.
De Irakoorlog: Een Verhaal van Macht, Leugens en Vernietiging
De Irakoorlog, begonnen in 2003, is een donkere bladzijde in de geschiedenis van internationale politiek. Onder leiding van de Verenigde Staten werd Irak binnengevallen met het voorwendsel dat Saddam Hoessein massavernietigingswapens bezat en banden had met Al-Qaeda. Beide claims bleken later vals, maar de leugens werden doelbewust verspreid om publieke en politieke steun te verkrijgen voor de invasie.
De Amerikaanse regering, met George W. Bush en Tony Blair aan het roer, baseerde de rechtvaardiging op een beruchte inlichtingenbriefing: een rapport vol speculaties en verkeerde informatie over biologische wapens en een verzonnen poging van Irak om uranium uit Niger te kopen. De VN-inspecteurs vonden geen bewijs van deze wapens, maar hun bevindingen werden genegeerd.
De gevolgen van deze oorlog zijn catastrofaal. Irak werd een broeinest van geweld en sektarisch conflict, met honderdduizenden doden en miljoenen ontheemden als gevolg. Het land werd verwoest, en terrorisme kreeg een nieuwe voedingsbodem. De oprichting van terreurgroepen zoals ISIS is direct terug te leiden naar de instabiliteit die de oorlog veroorzaakte.
Voor de VS en bondgenoten was de oorlog ook een morele nederlaag. Het ondermijnde het vertrouwen in westerse democratieën en hun bereidheid om internationaal recht te respecteren. Het onthulde hoe gemakkelijk machtige naties misleiding konden gebruiken om oorlogen te rechtvaardigen, zelfs tegen de wil van de wereldgemeenschap in.
De Irakoorlog is niet alleen een tragedie voor Irak, maar een herinnering aan de gevaren van geopolitieke manipulatie. Het laat zien hoe propaganda en leugens kunnen leiden tot immense menselijke en maatschappelijke kosten, waarvan de wereld nog steeds de gevolgen draagt.
De Val van Libië: Westers Interventionisme met Catastrofale Gevolgen
De NAVO-interventie in Libië in 2011, geleid door westerse machten zoals de VS, Frankrijk en het VK, werd gepresenteerd als een humanitaire missie om burgers te beschermen tegen het regime van Muammar Gaddafi. Het begon met de VN-resolutie 1973, die "alle noodzakelijke maatregelen" toestond om een bloedbad te voorkomen in Benghazi. Maar wat als een reddingsmissie werd verkocht, ontaardde in een regimeverandering met verwoestende gevolgen.
De rechtvaardiging voor de interventie was dubieus. Hoewel Gaddafi’s regime autoritair en repressief was, ontbrak overtuigend bewijs voor het dreigende bloedbad waarmee de internationale gemeenschap werd overtuigd. In plaats daarvan veranderde de interventie al snel in een gecoördineerde militaire campagne om Gaddafi te verdrijven. Het doel verschuift van bescherming van burgers naar het omverwerpen van een regime, een stap die niet door de VN-mandaat werd gedekt.
De val van Gaddafi leidde niet tot stabiliteit of democratie, maar tot chaos. Libië werd een gefragmenteerde staat, waar gewapende milities en rivaliserende regeringen om de macht strijden. De economische infrastructuur werd verwoest, mensenhandel floreerde, en het land werd een doorgangspoort voor migranten naar Europa. Het machtsvacuüm bood ook een vruchtbare grond voor terroristische groeperingen zoals ISIS.
De westerse machten, trots op hun "succes", lieten Libië achter zonder een plan voor wederopbouw. De oorlog maakte duidelijk hoe kortzichtig interventies kunnen zijn als er geen strategie is voor de nasleep. Het falen in Libië herhaalt de patronen van Irak: het negeren van lokale dynamiek, het overschatten van militaire oplossingen en het onderschatten van de gevolgen van destabilisatie.
De Libische interventie is een harde les over de gevaren van westers interventionisme. Het legt bloot hoe humanitaire argumenten worden gebruikt als dekmantel voor politieke en strategische doelen. In plaats van vrede en democratie te brengen, heeft de oorlog Libië achtergelaten in puin, terwijl de betrokken landen weigeren hun verantwoordelijkheid te erkennen.
Ruben Brekelmans
"Hey jongen, jongetje, ga eens weg! Wat kom je doen? Ga eens terug in het publiek zitten! Wat kom je doen? Je Ritalin aan Dennis Weening doorverkopen?" Vanaf 6 minuten.
Ruben Brekelmans wil niet reflecteren
Van de hel naar de hemel
Welkom, aan het begin van een betekenisvolle verkenningstocht. Dit boek is niet zomaar een verzameling woorden, maar een praktische gids en hulpmiddel om je eigen potentieel te ontdekken. Het biedt inspiratie en handvatten om bewuster in het leven te staan en jezelf beter te begrijpen.
In een wereld waar antwoorden vaak extern worden gezocht, nodigt dit boek je uit om naar binnen te kijken. Wat als de inzichten die je zoekt al in jou aanwezig zijn? Met de juiste benadering kun je leren luisteren naar je eigen intuïtie en ontdekken wat je nodig hebt om met voldoening en richting te leven.