Vijf tekenen van een psychopaat
1. Manipulatief
Psychopaten zijn meesters in manipulatie. Ze zijn sluw en geslepen, kennen je kwetsbaarheden en spelen in op je emoties. In eerste instantie komen ze oprecht over, waardoor je je waakzaamheid laat varen. Maar zodra ze een zwakke plek ontdekken, zullen ze die volledig uitbuiten. Vaak ben je je er niet eens van bewust dat je gemanipuleerd wordt. Pas nadat ze hebben gekregen wat ze wilden, je volledig hebben uitgeput en je hebben afgedankt, realiseer je je wat er is gebeurd.
2. Grootheidsgevoel of superioriteitsgevoel
Psychopaten geloven oprecht, alsof het een wetenschappelijk feit is, dat zij de beste zijn in wat ze doen en dat ze superieur zijn aan anderen. Ze denken dat ze niet gebonden zijn aan dezelfde regels en wetten als iedereen, maar dat er een andere set regels op hen van toepassing is. Hierdoor beschouwen ze zichzelf als boven de wet en moraal verheven, en denken ze dat ze niet ter verantwoording kunnen worden geroepen of gestraft.
3. Gebrek aan spijt of schuldgevoel
Een psychopaat zal vaak de levens van zijn slachtoffers verwoesten en immense pijn en lijden veroorzaken. Ondanks de schade die ze aanrichten, tonen ze geen spoor van spijt of schuldgevoel. Dit kan je zelfs doen afvragen of ze überhaupt een hart hebben.
4. Oppervlakkige charme
Psychopaten kunnen charismatisch zijn. Ze overladen je met complimenten, en veel mensen raken in eerste instantie onder de indruk van hen. Maar al snel wordt duidelijk dat deze charme slechts oppervlakkig is, en het duurt niet lang voordat die charme uit elkaar valt.
5. Hardvochtigheid en gebrek aan empathie
Psychopaten kunnen meedogenloos zijn. Hun woorden en daden kunnen enorm veel leed en ellende veroorzaken. Meestal, als we merken dat onze woorden en daden iemand pijn doen, voelen we ons gedwongen om te stoppen. Maar een psychopaat heeft geen dergelijke remming. Bovendien tonen psychopaten zelden, als ze dat al ooit doen, enige empathie voor de mensen die ze zo meedogenloos hebben beschadigd.
Professor Ahmed Hankir is een Britse-Libanese psychiater en pleitbezorger voor mentale gezondheid, bekend om zijn werk tegen stigma's rondom psychische aandoeningen. Hij is de auteur van het boek Breakthrough, waarin hij zijn persoonlijke en professionele ervaringen deelt. Hankir heeft onderwezen aan prestigieuze instellingen zoals Cambridge en King's College Londen. In 2022 ontving hij de World Health Organization Director-General Award voor zijn bijdrage aan wereldgezondheid. Hij is actief op sociale media, waar hij educatieve content over mentale gezondheid deelt. Zijn persoonlijke reis van dakloosheid naar bekroond psychiater inspireert wereldwijd velen.
"En we kijken nog steeds naar Nederland. Met vaste premier Mark Rutte hebben Nederlanders een trouwe Klaus Schwab-discipel als staatshoofd. Onder dit kabinet is Nederland al geruime tijd op weg om een vlaggenschipland van het World Economic Forum te worden. Plannen voor een project genaamd TriState City werden in 2016 gepubliceerd. Een soort superstad, in wiens verzorgingsgebied in de toekomst wel 40 miljoen mensen zullen wonen. Dit krankzinnige plan, gesteund door de Nederlandse werkgeversorganisatie VNO-NCW, staat duizenden Nederlandse boeren in de weg die simpelweg worden onteigend op basis van valse klimaatbeschermingsredenen. De repressieve acties van de door de globalisten verstoorde regering hebben onlangs geleid tot gewelddadige protesten van de getroffen boeren. Al tijdens de Coronacrisis zetten Rutte en Co. hun slagpolitie in tegen de demonstrerende gasten. Er werd zelfs geschoten. En niet alleen als het gaat om de bevolkingsuitwisseling, de eis om afstand te doen van vlees en reclame te maken voor de consumptie van insecten, maar ook als het gaat om de geleidelijke afschaffing van contant geld, zit Nederland absoluut op één lijn met het officiële WEF-programma. In deze context voerde minister van Financiën Sigrid Kaag niet alleen campagne voor een digitale euro, maar kondigde ook aan dat in de toekomst alle financiële transacties boven de 100 euro onder toezicht van de overheid zouden staan – zogenaamd om het witwassen van geld te voorkomen. Overigens mogen Nederlanders ook zelf betalen voor de WEF-propaganda. Uit een vraag van Kamerlid Gideon van Meijeren vorig jaar bleek dat de Nederlandse regering het World Economic Forum met 650.000 euro steunde voor het opzetten van een mondiaal coördinatiesecretariaat. Dit betekent dat de WEF-globalisten hun anti-burgerplannen rechtstreeks door de belastingbetalers laten financieren. Zoals bij Corona. Ook hier mogen degenen die gedwongen worden gelukkig te zijn, betalen voor hun eigen uitroeiing. Documenten die ook zijn ingediend door Kamerlid Pepijn van Houwelingen tonen duidelijk de samenwerking aan tussen de Nederlandse regering en de sekte van Klaus Schwab. En nu gaat onderzoeksjournalist Mark van der Vught nog een stap verder. Een paar dagen geleden publiceerde hij documenten van in totaal ruim duizend pagina's waarin de projecten van het World Economic Forum in Nederland en de daarbij betrokken politici worden genoemd. Naast de ministers Kaag en Hoekstra komt ook Koningin Máxima daarin voor. Het is niet verrassend dat het Nederlandse koningshuis ook wordt beschouwd als de grondlegger van de Bilderbergers. Volgens data-analist Cees van den Bosch wordt een complottheorie opnieuw bewezen: Quote hebben de politici van de regeringspartijen twee jaar lang in de plenaire zaal gelogen over hun deelname aan het WEF."
"Bij elke welgelukte aanslag op de vrijheid kan dus de Staat nooit dan medeplichtige zijn, hoofdschuldige blijft de plichtvergeten burger zelf, die, in zonde en zingenot zijn zedelijke spierkracht verslappend, de kracht tot eigen initiatief verloor." Aldus Mark Rutte.
Deze zin betekent dat bij elke succesvolle aanval op de vrijheid de staat altijd medeplichtig is, maar de belangrijkste schuldige blijft de burger zelf. De burger verliest zijn morele kracht en vermogen tot eigen initiatief door te vervallen in gemakzucht en zelfgenoegzaamheid. Met andere woorden, wanneer burgers hun verantwoordelijkheid en morele kracht opgeven en passief worden, maken ze het mogelijk dat hun vrijheid wordt afgenomen. De staat kan dus alleen slagen in het beperken van vrijheid wanneer burgers hun eigen waakzaamheid en betrokkenheid verliezen.
Mark Rutte, een figuur die decennialang de Nederlandse politiek heeft gedomineerd, staat nu in het brandpunt van toenemende kritiek en twijfel over zijn integriteit als leider. Recentelijke gebeurtenissen hebben zijn geloofwaardigheid ernstig ondermijnd, waardoor zijn reputatie als betrouwbare bestuurder op losse schroeven staat.
In juni 2015, na onthullingen over 70 burgerdoden door Nederlandse luchtaanvallen in Irak, beweerde Rutte geen herinnering te hebben aan mondelinge informatie van de minister van Defensie, die hem mogelijk over deze tragische gebeurtenissen had ingelicht [1]. Dit gebrek aan herinnering en de daaropvolgende ontkenning van verantwoordelijkheid voeden twijfels over zijn transparantie en zijn vermogen om cruciale informatie adequaat te beheren.
Vanavond is verder al een paar keer de minister van Defensie geciteerd over wat zij zich herinnert. Haar herinnering is dat zij mij in juni 2015 vermoedelijk mondeling heeft geïnformeerd. Daar staat bij dat ik daar geen herinnering aan heb. Ik zeg er ook bij dat ik daarmee ook niet kan uitsluiten dat het gebeurd is. Maar ik heb er gewoon geen herinnering aan dat ze dat gedaan heeft. Er staat ook bij in welke termen ze dat gedaan heeft en die zijn vanavond een paar keer herhaald. Ze staan ook precies in de brief.
...
Ik heb dus geen herinnering, en ik kan die nu natuurlijk ook niet oproepen, ...
Bron: https://zoek.officielebekendmakingen.nl/h-tk-20192020-29-10.html
Lees ook
Een vergelijkbare situatie deed zich voor tijdens het onderzoek naar de Teevendeal, waarbij Rutte beweerde geen herinnering te hebben aan cruciale details, hoewel zijn toenmalige minister van Justitie hem hierover zou hebben geïnformeerd [2]. Dit patroon van 'geheugenverlies' suggereert een selectieve benadering van verantwoordelijkheid, wat zijn geloofwaardigheid als eerlijke en integere leider verder ondermijnt.
Ik had eerder al gezegd dat die hele kwestie van dat bonnetje grondig moest worden uitgezocht en dat we precies moesten weten hoe dat zit. Ik heb er geen herinnering aan, maar Opstelten heeft me in de marge gezegd dat hij me toen heeft verteld dat het Van Brummen werd.
Bron: https://zoek.officielebekendmakingen.nl/h-tk-20152016-93-8.pdf
Op 1 april 2023 erkende Rutte publiekelijk dat hij zich vergist had door te ontkennen dat hij gesprekken over Pieter Omtzigt had gevoerd, terwijl later bleek dat hij wel degelijk bij dergelijke gesprekken betrokken was [3]. Het incident rond het wissen van sms-berichten voedde vervolgens het beeld van een premier die de waarheid tracht te manipuleren, ondanks zijn verzekeringen dat zijn intenties zuiver waren.
Op 1 april heb ik gezegd: ‘Ik heb het niet over Pieter Omtzigt gehad.’ Ik bleek het wel over hem te hebben gehad, namelijk dat hij minister kon worden. Dat was dus een fout van mij en terecht dat de Kamer over me heen rijdt. Dat snap ik, accepteer ik. Het wissen van sms’jes hebben we een heel debat over gehad en volgens mij heb ik daar duidelijk gemaakt dat ik op een geen enkele manier met ill intentions iets gedaan heb en volgens mij accepteert de Kamer dat ook. Dus we kunnen wel steeds, en dat accepteer ik, dat is uw goed recht, al die dingen blijven terughalen en optellen en zeggen zie je wel die Rutte die belazert alles, maar dat is gewoon niet waar.
In internationale aangelegenheden vertoonde Rutte ook een gebrek aan helderheid [4]. Bijvoorbeeld, tijdens discussies over president Poetin, kon hij zich niet precies herinneren hoe en met wie hij informatie had gedeeld, wat vragen opriep over zijn vermogen om diplomatieke zaken transparant en accuraat af te handelen.
Om te beginnen is het een feit dat ik in de week van de 29ste door Halbe Zijlstra word geïnformeerd over dit relevante feit en dat hij negen, tien, elf dagen later dat interview geeft. Hij doet precies wat hij mij beloofd heeft. Dat ik een te lichte inschatting heb gemaakt van hoe het politiek zou landen, heb ik hier toegegeven. Ik heb geen herinnering of ik dat met wie dan ook precies besproken heb. Ik weet het gewoon echt niet. Ik vind het in die zin — dat houd ik echt staande — ook niet relevant. Want wat Zijlstra belooft te gaan doen, heeft hij precies zo gedaan, zoals hij vanmiddag als missionair minister van Buitenlandse Zaken in de beantwoording van de vragen ook precies meldde. Hij zei het te gaan doen en heeft het vervolgens gedaan. Dus ja, dat zijn de feiten. Ik vind het dus niet relevant dat ik forensisch onderzoek ga doen naar allerlei mensen die ik in mijn geheugen moet oprakelen. Dan zou ik namelijk op zoek zijn naar bepaalde pogingen om in die periode dingen te beïnvloeden, maar daartoe had ik geen aanleiding. Dat weet ik wél zeker. Daar had ik geen enkele aanleiding voor, omdat wat Zijlstra mij beloofde te gaan doen, ook gebeurd is. Dus als ik het misschien al met iemand besproken zou hebben, waar ik oprecht geen herinnering aan heb, had ik daarmee in ieder geval niet het doel om als "controlfreak", zoals Asscher het zei, de gang van dat proces te beïnvloeden in die tien dagen. Nee, ik had dat belang niet, want de controlfreak was bevredigd. Zijlstra beloofde dit te gaan doen, en hij heeft het ook gedaan.
Bron: https://zoek.officielebekendmakingen.nl/h-tk-20172018-51-24.html
Recentelijk, tijdens een debat over de dividendbelasting, beweerde Rutte dat er naar zijn beste weten geen relevante memo's bestonden, terwijl later bleek dat dit niet klopte [5]. Deze inconsistenties in zijn verklaringen voeden het beeld van een premier die niet alleen onvolledige informatie verstrekt, maar ook zijn eigen rol in cruciale dossiers minimaliseert.
Toch even, want nou wordt alles weer door elkaar gehaald door mevrouw Marijnissen. Dat hele stapeltje van gisteren, behalve het VVD-stuk, kende ik niet. In één stuk herken ik dingen, omdat het als bijlage bij het VVD-stuk zit. Dus vorig jaar zei ik dat ik geen herinneringen had. Als ik nu kijk naar de stukken of ik ze herken, dan herken ik ze niet. Overigens, al zou ik ze nu herkennen, dan zou het nog niet erg zijn, want dan hoefde ik er vorig jaar nog geen herinnering aan te hebben. Dat ik ze niet herken is ook niet gek als je weet hoe het met die stukkenstroom gaat. Dat is het wat betreft dat stuk.
Bron: https://zoek.officielebekendmakingen.nl/h-tk-20172018-78-7.html
De uitspraken van politici, zoals die van Van Meijeren in november 2021, werpen ook een schaduw over Rutte’s geloofwaardigheid [6]. Kritiek op zijn aanpak van de COVID-19-pandemie, inclusief beschuldigingen van liegen en misleiding over vaccinatiebeleid en bijbehorende maatregelen, ondermijnt verder het publieke vertrouwen in zijn leiderschap.
De reden dat wij Rutte en De Jonge niet meer vertrouwen, is dat zij herhaaldelijk en aantoonbaar de Nederlandse bevolking hebben voorgelogen. Zo hebben ze gelogen dat een vaccin ons uit de crisis zou helpen, gelogen dat een vaccinatiegraad van 70% daarvoor voldoende zou zijn, gelogen dat de vaccins alle tests en trials hebben doorstaan, gelogen dat een QR-code op de werkvloer wettelijk onmogelijk gemaakt zou moeten worden, gelogen dat vrijwillig vrijwillig is en niet stiekem alsnog verplicht, gelogen dat er nooit voordelen zouden komen voor mensen die gevaccineerd zijn, gelogen dat we nooit toegangstesten voor terrassen zouden krijgen, gelogen dat mensen zich nooit gedwongen zouden voelen om te bewijzen dat ze zijn gevaccineerd, gelogen dat jongeren die voor de zomer de prik zouden halen een summer of love tegemoet zouden zien, gelogen dat alle maatregelen per 1 november zouden worden opgeheven en vooral — dat is de grootste leugen — gelogen dat dit beleid ook maar iets met volksgezondheid te maken zou hebben.
Bron: https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/plenaire_verslagen/detail/2023-2024/74#bb9be372
In een tijd waarin transparantie en eerlijkheid essentieel zijn voor vertrouwen en effectief bestuur, stelt het voortdurende patroon van vermeend 'geheugenverlies' en selectieve communicatie Mark Rutte's leiderschap op de proef. Nederland verdient leiders die betrouwbaarheid hoog in het vaandel hebben staan en consistent zijn in hun acties. Rutte's falen om deze normen na te leven, werpt serieuze vragen op over zijn geschiktheid om het defensiebeleid en militaire operaties van 30 lidstaten om collectieve veiligheid te waarborgen te gaan coördineren (NAVO).
Zie ook
