Jeugdzorg

Hoewel je zou denken dat de problemen binnen Jeugdzorg vooral direct betrokkenen raken, zijn er ook bredere maatschappelijke effecten die invloed hebben op mensen die er niet direct mee te maken hebben. Hier zijn enkele belangrijke punten:

1. Verlies van vertrouwen in overheidsinstellingen

Hoewel je zou denken dat de problemen binnen Jeugdzorg vooral direct betrokkenen raken, zijn er ook bredere maatschappelijke effecten die invloed hebben op mensen die er niet direct mee te maken hebben. Een belangrijk gevolg is het verlies van vertrouwen in overheidsinstellingen. De voortdurende berichten over systeemfalen, zoals onterechte uithuisplaatsingen en bureaucratische rompslomp, versterken het algemene wantrouwen in de overheid. Dit tast niet alleen het imago van Jeugdzorg aan, maar ook dat van andere publieke instellingen. Burgers raken hierdoor steeds minder overtuigd van de betrouwbaarheid van de rechtstaat, wat kan leiden tot maatschappelijke desillusie.

Zie ook

• 07-12-2024 Oproep tot samenwerking aan Staatssecretaris Jeugdzorg Vincent Karremans
• 26-12-2024 Verantwoordelijkheden in het kader van ouderverstoting van wethouder Jeugdzorg Bram van der Beek van de Gemeente Ede  

2. Kosten voor de samenleving

De inefficiënties binnen Jeugdzorg zorgen daarnaast voor hoge kosten die de samenleving als geheel moet dragen. Het constant opnieuw opstarten van hulptrajecten, juridische procedures rond uithuisplaatsingen en ineffectieve behandelingen zorgen voor een aanzienlijke verspilling van publieke middelen. Daar komen indirecte kosten bij: wanneer kinderen niet goed geholpen worden, kunnen hun problemen zich op latere leeftijd manifesteren in de vorm van werkloosheid, criminaliteit of psychische klachten. Deze langdurige effecten betekenen dat de financiële druk op sociale voorzieningen blijft toenemen.

3. Invloed op sociale cohesie

De sociale cohesie in Nederland kan ook lijden onder de problemen in Jeugdzorg. Kwetsbare groepen, zoals gezinnen met een migratieachtergrond, voelen zich soms onrechtvaardig behandeld, wat leidt tot verdeeldheid in de samenleving. Tegelijkertijd kunnen negatieve verhalen over Jeugdzorg bijdragen aan de stigmatisering van ouders die hulp nodig hebben. Dit zorgt ervoor dat mensen in bredere zin minder snel hulp durven te zoeken uit angst voor oordeel of repercussies, wat andere hulpdiensten in de samenleving ook kan beïnvloeden.

4. Impact op toekomstige generaties

De problemen binnen Jeugdzorg hebben ook een langdurige impact op toekomstige generaties. Kinderen die onvoldoende worden geholpen, lopen een groter risico op problemen later in het leven, zoals sociaal-economische achterstand of psychische klachten. Dit kan een vicieuze cirkel creëren waarin problematiek van generatie op generatie wordt doorgegeven, wat de sociale en economische ongelijkheid in Nederland verder vergroot. Bovendien kan dit bijdragen aan een afname van de sociale mobiliteit, wat het vertrouwen in een rechtvaardige samenleving ondermijnt.

5. Ethische en morele vragen

Voor veel mensen roept de situatie binnen Jeugdzorg ook ethische en morele vragen op. Er bestaat een breed gedeeld gevoel van verantwoordelijkheid om kwetsbare kinderen te beschermen, en wanneer het systeem daarin faalt, veroorzaakt dit frustratie en een gevoel van machteloosheid. Dit leidt vaak tot felle discussies in de samenleving over wie verantwoordelijk is en hoe de zorg beter georganiseerd kan worden. Die debatten kunnen echter ook bijdragen aan polarisatie, waarbij verschillende groepen lijnrecht tegenover elkaar komen te staan.

6. Druk op gemeentelijke prioriteiten

Tot slot heeft de crisis binnen Jeugdzorg invloed op prioriteiten binnen het politieke en gemeentelijke beleid. Gemeenten, die sinds de decentralisatie in 2015 verantwoordelijk zijn voor Jeugdzorg, komen door de problemen vaak onder zware financiële en organisatorische druk te staan. Dit gaat ten koste van andere belangrijke gemeentelijke voorzieningen, zoals armoedebestrijding, buurtontwikkeling en zorg voor ouderen. Ook neemt het onderwerp veel ruimte in binnen het publieke debat, waardoor andere maatschappelijke problemen soms minder aandacht krijgen.

Conclusie

Kortom, de problemen binnen Jeugdzorg reiken veel verder dan de gezinnen die er direct door worden geraakt. Ze beïnvloeden het vertrouwen in de overheid, belasten de samenleving financieel, en dragen bij aan ongelijkheid en polarisatie. Het verbeteren van Jeugdzorg is dan ook niet alleen een kwestie van hulp bieden aan kwetsbare kinderen, maar ook essentieel voor het welzijn en de stabiliteit van de hele samenleving.

Kritiek op Jeugdzorg

De kritiek op Jeugdzorg in Nederland is omvangrijk en richt zich op verschillende aspecten van het systeem. Hier zijn de belangrijkste punten van kritiek:

1. Bureaucratie en inefficiëntie

• Complexiteit van het systeem: Het Jeugdzorgsysteem is te ingewikkeld, met veel verschillende instanties en schakels. Ouders en kinderen raken vaak verdwaald in het systeem.
• Overdaad aan papierwerk: Hulpverleners klagen dat ze meer tijd kwijt zijn aan administratie dan aan directe hulpverlening.

2. Gebrek aan passende hulp

• Wachtlijsten: Kinderen en gezinnen moeten vaak te lang wachten op de juiste hulp, waardoor problemen verergeren.
• Mismatch van zorg: Veel gezinnen krijgen hulp die niet aansluit bij hun situatie, wat leidt tot frustratie en ineffectiviteit.
• Focus op pleegzorg en uithuisplaatsingen: Er is kritiek dat Jeugdzorg te snel grijpt naar ingrijpende maatregelen zoals uithuisplaatsingen, in plaats van te investeren in preventieve hulp of ondersteuning thuis.

3. Gebrek aan professionaliteit en kwaliteit

• Tekort aan gekwalificeerd personeel: Er is een tekort aan goed opgeleide jeugdzorgmedewerkers, wat leidt tot hoge werkdruk en fouten.
• Onvoldoende training: Medewerkers zouden onvoldoende worden geschoold in het omgaan met complexe problematiek.
• Fouten bij beslissingen: Er zijn meldingen van misverstanden, verkeerde inschattingen en beslissingen die gezinnen onnodig zwaar treffen.

Zie ook

• 18-11-2024 Professioneel handboek voor jeugdzorgbeschermers
• 28-10-2024 Verbetering van Jeugdzorg Nederland

4. Onvoldoende aandacht voor ouders en gezinnen

• Gebrek aan inspraak: Ouders geven aan dat ze zich niet gehoord voelen in het proces en dat beslissingen vaak over hun hoofden heen worden genomen.
• Stigmatisering: Veel ouders ervaren een gevoel van schuld of schaamte wanneer ze te maken krijgen met Jeugdzorg, wat de samenwerking belemmert.
• Uithuisplaatsingen: Er is kritiek op de toename van uithuisplaatsingen, vooral omdat sommige gezinnen vinden dat deze zonder voldoende rechtvaardiging plaatsvinden.

5. Financiële problemen en decentralisatie

• Decentralisatie van 2015: Sinds de jeugdzorg naar de gemeenten is overgeheveld, zijn er grote problemen ontstaan:
  • Gemeenten hebben onvoldoende middelen en expertise om de zorg goed te organiseren.
  • Er is veel regionale ongelijkheid in de kwaliteit van zorg.
• Bezuinigingen: Het beschikbare budget voor Jeugdzorg is ontoereikend, wat leidt tot minder hulp en hogere werkdruk.

6. Gebrek aan preventie

•    Symptoombestrijding: Critici vinden dat Jeugdzorg te reactief is en te weinig investeert in het voorkomen van problemen.

•    Weinig langdurige oplossingen: Veel hulp is kortetermijngericht, waardoor gezinnen na verloop van tijd opnieuw in de problemen komen.

7. Uithuisplaatsingen in specifieke groepen

• Oververtegenwoordiging van bepaalde groepen: Bijvoorbeeld kinderen uit migrantengezinnen of kinderen met een lage sociaaleconomische status. Dit roept vragen op over institutionele vooroordelen.
• Toeslagenaffaire: De gevolgen van de toeslagenaffaire hebben geleid tot honderden onterechte uithuisplaatsingen, wat het vertrouwen in het systeem ernstig heeft aangetast.

8. Maatschappelijke en politieke reacties

• Kamervragen en rapporten: Politici, onderzoekscommissies en belangengroepen hebben aangedrongen op hervormingen.
• Initiatieven voor verbeteringen: Er zijn pogingen gedaan om de zorg te vereenvoudigen, zoals meer samenwerking tussen instanties en het verminderen van de administratieve last.
• Oproepen voor meer preventie: Organisaties en deskundigen pleiten voor meer investeringen in preventieve maatregelen en thuisondersteuning.

De kritiek op Jeugdzorg benadrukt de noodzaak voor structurele verbeteringen. De focus ligt op betere toegankelijkheid, professionaliteit, en ondersteuning voor gezinnen, zodat kinderen in kwetsbare situaties effectief en op tijd geholpen kunnen worden.

Problemen in de Jeugdzorg

• Financiële problemen: Onhoudbaar systeem met grote financiële tekorten. Ongeveer 30% van de jeugdzorgaanbieders heeft te maken met acute financiële problemen, wat de toegankelijkheid en continuïteit van zorg bedreigt. Gemeenten worstelen met stijgende kosten en bezuinigingen verergeren de situatie. (Bronnen: Jeugdautoriteit, VNG)
• Personeelsproblemen: Hoog ziekteverzuim en hoge werkdruk onder professionals, wat leidt tot een verhoogde vraag naar extern personeel en vermindering van zorgkwaliteit. (Bron: Binnenlands Bestuur)
• Hervormingen lopen vast: Ondanks ambitieuze hervormingsplannen, komt de uitvoering traag van de grond. De sector is versnipperd en er is onvoldoende samenwerking tussen de betrokken partijen. (Bron: Binnenlands Bestuur)
• Administratieve lasten: De administratieve druk neemt veel tijd van zorgprofessionals in beslag, wat ten koste gaat van directe zorgverlening. (Bronnen: Jeugdautoriteit, Jeugdzorg Nederland)
• Preventieve zorg blijft achter: Er is te weinig focus op preventieve maatregelen en vroege interventies, waardoor de vraag naar intensieve zorg toeneemt. (Bronnen: Rijksoverheid, Binnenlands Bestuur)

Oplossingsrichtingen

• Investeren in kostenefficiënte interventies en het verminderen van de administratieve lasten voor professionals.
• De samenwerking tussen gemeenten, jeugdzorgaanbieders en andere zorginstellingen versterken.
• Meer inzetten op preventie en vroegtijdige hulp om de druk op intensieve zorg te verlichten.

Voor meer gedetailleerde informatie kun je de bronnen raadplegen:

• Jeugdautoriteit - Stand van de Jeugdzorg 2024
• Jeugdzorg Nederland - Problemen en Oplossingen
• Rijksoverheid - Stand van de Jeugdzorg

Op 12 juni 2019 presenteerde de Commissie Onderzoek naar Geweld in de Jeugdzorg haar eindrapportage. De conclusies waren ontluisterend. Kim Feenstra ging op zoek naar de vorderingen die sindsdien zijn gemaakt binnen de Jeugdzorg en belandde in een cirkel van verdriet en pijn gedomineerd door geld, macht en onmacht.

Kim Feenstra heeft in haar zoektocht veel betrokkenen gesproken. De verhalen zijn ronduit schokkend te noemen. Jeugdzorg blijkt in veel gevallen een verdienmodel te zijn waar ouders en kinderen de dupe van zijn. Het complexe systeem kent alleen een ingang, maar de uitgang wordt geblokkeerd door alle belanghebbenden die het verdienmodel in stand willen houden. De mensen waar het werkelijk om gaat, de ouders en de kinderen, stuiten op een machtsblok van onmenselijke proporties. Een systeem gedomineerd door geld, macht en onmacht.

Kort na het verschijnen van deze docu is de filmmaker Docsfair onder zware druk gezet om de docu offline te halen. Dat is onder andere gebeurd door de advocaten van het gezinshuis waar Kiemtie is verkracht. Er werd een rechtszaak aangespannen.

Voordat de cameraploeg met Tom op pad ging naar het gezinshuis om daar te filmen, had Docsfair het dossier van Kiemtie niet opgevraagd bij Tom. Dat is een journalistieke fout. Docsfair had haast met het online zetten van de docu, omdat een van de investeerders zelf in financiële problemen zat, en met de € 2 per kijker moest dat worden opgelost. Daarom was er weinig tijd om journalistieke research te doen. Toen Docsfair door de advocaten van het gezinshuis werd benaderd, vroegen zij gelijk alsnog alle bewijsstukken op bij Tom.

Het probleem is alleen dat het dossier meer dan 1000 pagina's telt, en er waren maar een paar dagen om de zitting voor te bereiden. De advocaat van Docsfair heeft hun daarom aangeraden om, in plaats daarvan, het bericht naar buiten te brengen dat Tom geen zaak zou hebben. Er werd een statement online gezet waarin Docsfair zegt dat er geen bewijs zou bestaan. Op die manier werd Tom opgeofferd zodat Docsfair zelf zijn eigen aansprakelijkheid zou kunnen ontduiken.

In de tijd dat Docsfair de zitting voorbereidde, heeft Docsfair zelf een aantal andere slachtoffers van het gezinshuis telefonisch gesproken. Die hebben allemaal belastende verklaringen afgelegd, waaruit blijkt dat Kiemtie daar inderdaad is verkracht, en dat de gezinshuisouders ervan wisten. Docsfair weigerde vervolgens echter om de opnames van die gesprekken met Tom te delen, omdat hun verhaal dat er "geen bewijs" zou bestaan, anders niet meer zou kloppen.

Tom heeft drie van die getuigenverklaringen alsnog via-via in handen gekregen en heeft vervolgens gelijk de zedenrecherche gebeld, omdat één van de slachtoffers op dit moment nog steeds in het gezinshuis woont. Ook heeft hij de Rijksrecherche ingeschakeld.

Het probleem is nu dat het Openbaar Ministerie dwars ligt en probeert om Tom tegen te houden. De reden daarvoor is dat de advocaat-generaal die probeert om de aangifte van verkrachting geseponeerd te houden, zelf bestuurder is van een steunfonds van Horizon. Horizon is de maatschappij waar Midgaard onder valt. En Midgaard is de jeugdzorginstelling waar Kiemtie uiteindelijk, op 15 januari 2019, zelfmoord heeft gepleegd. Het Openbaar Ministerie heeft er dus zelf een rechtstreeks belang bij om alle kritiek op het gezinshuis meteen overal de kop in te drukken.

Tom heeft een deel van zijn bewijsmateriaal online gezet.

https://www.llmlegal.nl/kiemtie/de-casus-van-kiemtie-jokhoe-2/

 Daarover zijn Kamervragen gesteld door Wybren van Haga van BNVL (zie https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/kamervragen/detail?id=2022Z17272&did=2022D36581). Tom wordt sindsdien van meerdere kanten bedreigd en verblijft tijdelijk op een onderduikadres. Van daaruit blijft hij zijn werk doen.

Het verhaal doet nu de ronde dat delen van het verhaal van Marie Carine en haar kinderen niet zouden kloppen. Dat is dus onjuist. De verhalen zijn de wereld in gebracht door Docsfair zelf, nadat het onder hoge druk is gezet door het gezinshuis. De documentaire heeft maar kort online gestaan.

"Ik ben een moeder die oudervervreemding gebruikt. Wat betekent dat? Mijn relatie met je vader is voorbij en nu wil ik ook dat jouw relatie met hem eindigt. Maar hij is mijn vader! Ik weet het, maar ik kan hem niet uitstaan en gebruik jou onbewust om hem pijn te doen. Daarom maak ik zijn bezoekjes zo moeilijk, praat ik negatief over hem bij elke kans die ik krijg en geef ik er niet om dat hij je wil zien. Zijn gevoelens zijn voor mij totaal onbelangrijk. Eerlijk gezegd zie ik hem niet eens meer als jouw vader.

Maar ik wel. Hou je niet van de tijd met mama? We doen altijd alles wat jij wilt en bij je vader thuis is het toch niet leuk. Tenzij je niet van mij houdt en liever bij hem woont?

Dit is wat ik leer: ik moet een kant kiezen. Er is geen begrip voor hoe dit alles mij beïnvloedt, alleen maar focus op de problemen die jullie met elkaar hebben. Het is ontzettend giftig omdat ik constant naar een lastercampagne over mijn ouder moet luisteren, van mijn andere ouder. Ik mis de tijd met mijn vader, ik mis buiten spelen, kamperen of gewoon samen dingen kijken met hem. Maar ik ben te bang om dat te zeggen omdat het voelt alsof ik jou op een of andere manier verraad. Dus houd ik mijn gevoelens binnen en terwijl ik hem mis, heb ik zoveel dingen over hem gehoord dat ik niet meer weet wat waar is. Ik word gaslighted, waardoor ik leer mezelf niet meer te vertrouwen.

Over twintig jaar zal ik ontdekken dat ik ben voorgelogen of dat veel verhalen overdreven waren. Ik zal zoveel woede en wrok tegenover jou hebben, maar omdat ik nooit mocht uiten hoe ik me hier voelde, zal ik die woede en wrok op mezelf richten. Ik zal me in allerlei vormen van zelfbeschadiging storten."

GGZ

Oudervervreemding, waarbij een ouder de andere ouder probeert te isoleren van het kind, heeft een schadelijke invloed op zowel het kind als de geestelijke gezondheidszorg (GGZ). In dit scenario wordt het kind onbewust ingezet als instrument om de andere ouder te straffen, wat kan leiden tot verwarring, schuldgevoelens en verstoorde zelfperceptie bij het kind. De constante negatieve beïnvloeding en gaslighting kunnen de emotionele en psychologische ontwikkeling van het kind ernstig schaden. Dit kan later leiden tot ernstige psychische klachten zoals depressie, angst en problemen met zelfvertrouwen. In de GGZ wordt vaak de focus gelegd op het herstellen van de ouder-kindrelatie en het verwerken van de verwarring die het kind ervaart.

@ongehoordnedtv

👮 Is dit de juiste methode? Comment!

♬ origineel geluid - Ongehoord Nederland TV

@niet_zo_jeugdzorg

@kaatjevoets Ik mag niks meer zeggen. Dus ik geef met alle liefde het woord aan mijn man. #jeugdzorg #wednesday #motivation #motherhood #fypviralシ ♬ origineel geluid - Kaatje Voets