Narcisme

05 augustus 2024

"Hoe wordt iemand een narcist? De grote vraag is of mensen zo geboren worden, en het antwoord is nee. Narcisme is net als elke persoonlijkheidsstijl; het wordt gevormd gedurende onze kindertijd. Er zijn twee hoofdwegen naar het ontwikkelen van narcisme.

De eerste is wat ik de weg van tegenspoed noem. Dit betreft kinderen die worden blootgesteld aan chaos, trauma, ongeldigmaking en problemen met hechting tijdens hun kindertijd. Ze kunnen bijvoorbeeld blootgesteld zijn aan huiselijk geweld of ouders die extreem afwezig of ongeïnteresseerd zijn. Dit is een pad dat kan leiden tot de ontwikkeling van narcisme op volwassen leeftijd. Het moet echter worden opgemerkt dat de overgrote meerderheid van de kinderen die onder deze omstandigheden worden opgevoed, niet narcistisch wordt.

De andere manier waarop narcisme kan ontstaan, is door een kind te veel te verwennen en te vertellen dat ze specialer zijn dan alle andere kinderen. Als je een kind voortdurend vertelt dat ze uniek zijn en dat andere kinderen niet zo belangrijk zijn, kan dit ook leiden tot narcisme. Dit leidt vaak tot een meer grandioze narcistische stijl. Maar niet elk kind dat op deze manier wordt opgevoed, ontwikkelt narcisme. Een significant aantal van deze kinderen die altijd horen dat ze geweldig zijn, kan juist opgroeien met een soort impostor-syndroom, waarbij ze zich niet kunnen meten met de specialiteit die hen is beloofd.

Een ouder die altijd zegt dat een kind specialer is dan andere kinderen en dat ze niet hoeven te wachten zoals anderen, kan narcistisch zijn of op zijn minst narcistisch aangrenzend.

Hier wordt het ingewikkeld: wanneer je de achtergrondverhaal kent over hoe iemand narcistisch wordt, is het gemakkelijker om excuses voor hen te maken, maar dat is geen rechtvaardiging. De overgrote meerderheid van de mensen die opgroeien in deze omstandigheden, wordt niet narcistisch. Bovendien weten we dat narcistische mensen in staat zijn om hun gedrag aan en uit te zetten afhankelijk van hun behoefte aan aandacht. Ze kunnen charmant zijn op een dinerfeestje en verschrikkelijk tegen jou. Ze weten hoe ze hun gedrag kunnen aanpassen, dus ze zouden ervoor kunnen kiezen vriendelijk tegen je te zijn, maar kiezen ervoor dat niet te doen."

Dr. Ramani Durvasula is een klinisch psycholoog en professor aan de California State University, Los Angeles. Ze is bekend om haar expertise in de psychologie van narcisme en persoonlijkheidsstoornissen. Dr. Ramani heeft een breed scala aan publicaties en media-optredens waarin ze inzichten biedt over narcistische persoonlijkheidsstoornis (NPD) en hoe deze het dagelijks leven beïnvloedt.

"Narcistische vrouwen zijn uiterst bedreven in manipulatie. Ze doorlopen vaak een cyclus van misbruik: idealiseren, devalueren en vervolgens weggooien. Narcistische vrouwen zijn bijzonder onverschillig en tonen weinig respect voor kinderen of ouderen. Ze zullen proberen je onmiddellijk te manipuleren door zich als slachtoffer voor te doen. Deze vrouwen nemen geen verantwoordelijkheid voor hun daden. Achter de charme en wat lijkt op zelfvertrouwen, dat eigenlijk grandiositeit is, schuilt grote onzekerheid. Ze gebruiken iedereen om hen heen als een bron van narcistische bevoorrading."

"Narcisten zullen het juridische systeem gebruiken om het misbruik voort te zetten. Onthoud dat het niet gaat om wat juist is, maar om winnen voor de narcist. Het juridische systeem wordt voor hen gewoon een verlengstuk waarmee ze zoveel mogelijk schade kunnen veroorzaken. Narcisten kunnen niet omgaan met het feit dat je hen niet meer wilt en eruit wilt stappen. Om hun schaamte, verlegenheid en ego te redden, proberen ze je via het juridische systeem te vernietigen. Het spijt me te zeggen, maar in sommige situaties wordt het juridische systeem de grootste enabler van de narcist, omdat ze blijven wegkomen met zowel historisch als huidig misbruik. Ze moeten je in de rechtbank verslaan door valse beschuldigingen te maken en hun eigen problemen op jou te projecteren. Door deze valse beschuldigingen en het gebruik van de kinderen voor triangulatie en als een bron van bevoorrading, dwingen ze de slachtoffers in een verdedigingsmodus, wat je misschien dwingt tot reacties die je normaal niet zou hebben. Dit kan twijfels creëren over de geloofwaardigheid van het slachtoffer. Onthoud dat de narcist je als een slecht persoon moet afschilderen en alles zal gebruiken wat ze kunnen. Het juridische systeem wordt de grootste bron van bevoorrading voor de narcist, omdat ze plezier beleven aan de spelletjes die je geen keuze laten dan het systeem te volgen. Houd je communicatie schoon en val niet in de val van de narcist om je te laten trapen en hun leugens geloofwaardig te maken."

"Ik ben een moeder die oudervervreemding gebruikt. Wat betekent dat? Mijn relatie met je vader is voorbij en nu wil ik ook dat jouw relatie met hem eindigt. Maar hij is mijn vader! Ik weet het, maar ik kan hem niet uitstaan en gebruik jou onbewust om hem pijn te doen. Daarom maak ik zijn bezoekjes zo moeilijk, praat ik negatief over hem bij elke kans die ik krijg en geef ik er niet om dat hij je wil zien. Zijn gevoelens zijn voor mij totaal onbelangrijk. Eerlijk gezegd zie ik hem niet eens meer als jouw vader.

Maar ik wel. Hou je niet van de tijd met mama? We doen altijd alles wat jij wilt en bij je vader thuis is het toch niet leuk. Tenzij je niet van mij houdt en liever bij hem woont?

Dit is wat ik leer: ik moet een kant kiezen. Er is geen begrip voor hoe dit alles mij beïnvloedt, alleen maar focus op de problemen die jullie met elkaar hebben. Het is ontzettend giftig omdat ik constant naar een lastercampagne over mijn ouder moet luisteren, van mijn andere ouder. Ik mis de tijd met mijn vader, ik mis buiten spelen, kamperen of gewoon samen dingen kijken met hem. Maar ik ben te bang om dat te zeggen omdat het voelt alsof ik jou op een of andere manier verraad. Dus houd ik mijn gevoelens binnen en terwijl ik hem mis, heb ik zoveel dingen over hem gehoord dat ik niet meer weet wat waar is. Ik word gaslighted, waardoor ik leer mezelf niet meer te vertrouwen.

Over twintig jaar zal ik ontdekken dat ik ben voorgelogen of dat veel verhalen overdreven waren. Ik zal zoveel woede en wrok tegenover jou hebben, maar omdat ik nooit mocht uiten hoe ik me hier voelde, zal ik die woede en wrok op mezelf richten. Ik zal me in allerlei vormen van zelfbeschadiging storten."

"Er is een wond die narcistische trauma's veroorzaken die veel mensen verrast. Luister, als je wilt weten wat het is: voor het geval we elkaar nog niet hebben ontmoet, ik ben Alex, een coach voor herstel na narcistisch misbruik. De wond waarvan veel mensen verrast zijn dat die zelfs bestaat, is eigenlijk chronische vermoeidheid. De reden waarom narcistisch misbruik chronische vermoeidheid kan veroorzaken, vooral terwijl je herstelt, is het feit dat je zenuwstelsel tijdens chronisch misbruik door een narcist in een overlevingsstaat van vechten, vluchten, bevriezen en beffen is gegaan. Dus terwijl je begint te herstellen en je zenuwstelsel uit deze overlevingsreactie haalt, zal je lichaam waarschijnlijk extreem moe zijn omdat het gedurende een lange periode op hoge alertheid heeft gestaan. Je hebt waarschijnlijk last van bijnieruitputting, je kunt last hebben van slapeloosheid, vooral als je slaaptrauma hebt, plus narcisten hebben bijgedragen aan slaaptekort. Dus neem een dutje, het is onderdeel van de herstelreis. Neem het rustig, geef prioriteit aan rust en beweeg langzaam. Je kunt dit aan!"

"Ik weet wat je denkt: kwetsbaarheid geassocieerd met een narcist, echt waar? Meestal koppelen we narcisten aan mensen die zeer zelfverzekerd en arrogant zijn, met een gevoel van superioriteit. Dit zijn de kenmerken van een grootheidswaanzinnige narcist, misschien wel het bekendste type narcist. Maar er zijn naar verluidt acht verschillende typen narcisten. Het minst bekende type onder hen is waarschijnlijk de kwetsbare narcist, ook wel de verborgen narcist genoemd. In sommige opzichten is dit het tegenovergestelde van de grootheidswaanzinnige narcist.

Hier zijn de vijf tekenen van een kwetsbare narcist:

1. Constante behoefte aan bevestiging

Kwetsbare narcisten hebben voortdurend externe bevestiging nodig. Ze verlangen naar buitensporige lof van anderen om hun kwetsbare ego's op te krikken. Vaak praten ze veel over hun prestaties en zoeken ze naar manieren om zichzelf constant in de schijnwerpers te zetten.

2. Overgevoeligheid voor kritiek en afwijzing

Kwetsbare narcisten zijn extreem gevoelig voor kritiek of afwijzing, wat intense gevoelens van schaamte, vernedering of onzekerheid kan veroorzaken. Als reactie kunnen ze zich defensief opstellen, emotioneel afstandelijk worden of manipulatieve tactieken gebruiken om te voorkomen dat ze geconfronteerd worden met hun vermeende tekortkomingen.

3. Zelfslachtoffering

Ondanks dat ze zelf vaak anderen pijn en leed berokkenen, presenteren kwetsbare narcisten zichzelf vaak als het slachtoffer. Ze gebruiken hun emotionele worstelingen om anderen te manipuleren en te controleren, waarbij ze medelijden oproepen om sympathie en steun te krijgen.

4. Gebrek aan empathie

Hoewel kwetsbare narcisten aan de oppervlakte gevoelig kunnen lijken, is hun empathie vaak egocentrisch. Ze hebben moeite om werkelijk in te voelen of de emoties en ervaringen van anderen te begrijpen, omdat hun focus voornamelijk op hun eigen behoeften en onzekerheden ligt.

5. Intense relatie dynamieken

In relaties kunnen kwetsbare narcisten heen en weer schommelen tussen het idealiseren en kleineren van hun partners. Ze zoeken relaties die hen voortdurend bevestiging geven, maar hun onzekerheden leiden vaak tot emotionele manipulatie, controle en terugtrekking, wat zorgt voor een vicieuze cirkel van instabiliteit.

Hopelijk vond je dit nuttig. Zoals altijd is deze informatie bedoeld voor educatieve doeleinden. Voor mentale gezondheidsproblemen of een psychiatrische diagnose raad ik aan om hulp te zoeken bij een psychiater voor een deskundige beoordeling. Bescherm je geest, bescherm je hart, en tot de volgende keer!"

Gediagnosticeerde narcisten

@mentalhealness

Experts op het gebied van Narcisme

@thenarcissistwhisperer_

@narcabusecoach

@drdavidclarke

@thegameexposed

"Mensen behandelen je zelden op basis van hoe ze over je denken; ze behandelen je op basis van iets wetenschappelijks. Ik ben Dr. Sarah Hensley, een gespecialiseerde sociaal psycholoog, en ik bestudeer al bijna 20 jaar de wetenschap van hechting en aantrekkingskracht binnen romantische relaties. Mensen behandelen je niet op basis van hoe ze zich over je voelen. Ik weet dat je denkt van wel. Ik weet dat je denkt dat als ze het wilden, ze het zouden doen, maar dat ondersteunt de wetenschap niet. De wetenschap ondersteunt dat ze je behandelen in de mate waarin ze hun eigen wonden en triggers kunnen hanteren. De wetenschap zegt dus eigenlijk dat ze je behandelen in de mate waarin ze de capaciteit hebben om je te behandelen.

Nu hebben we het over langdurige relaties, oké? We hebben het niet over korte datingrelaties waarbij iemand misschien niet tot je aangetrokken is of misschien iemand anders aan het daten is. We hebben het over de situatie waarin je al lange tijd in een exclusieve relatie met deze persoon bent, of je bent getrouwd met deze persoon. Ze behandelen je in de mate waarin ze hun eigen wonden en triggers kunnen hanteren, oftewel hun eigen demonen. Dus breek je eigen hart niet en vertel jezelf geen negatieve verhalen dat je op de een of andere manier niet goed genoeg bent. Als je niet goed genoeg was, zouden ze nooit een relatie met je zijn aangegaan. Ze zouden vanaf het begin ongeïnteresseerd zijn geweest. Ze zouden deze dingen hebben gezien en gedacht: "Die persoon is niet voor mij." Ze vonden je leuk en besloten een relatie met je aan te gaan. En als die relatie slecht verloopt, komt dat waarschijnlijk omdat jullie elkaars hechtingsbehoeften niet vervullen. Het gedrag van je partner naar jou toe geeft aan hoeveel ze hun eigen wonden en triggers kunnen hanteren, hun capaciteit om zichzelf te reguleren, en om afstand te nemen van hun triggers en je de liefde te geven die je verdient. Je verdient het om geliefd te worden. Voor meer informatie over hechting kun je mijn website bezoeken, The Dating Decoder."

@the_dating_decoder

De Psychologische Impact van Narcisme op Kinderen

Bron: https://www.tiktok.com/@fabio.vinago/photo/7405999643705855265

Zie ook

Wetenschappelijk onderzoek naar Narcisme

Narcistische persoonlijkheidsstoornis (NPS) is een patroon van grootheidswaanzin, behoefte aan bewondering en gebrek aan empathie volgens de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5). De stoornis valt onder het dimensionale model van "Persoonlijkheidsstoornissen". NPS komt vaak voor in combinatie met andere stoornissen op het gebied van geestelijke gezondheid. Mensen met NPS kunnen vaak problemen hebben met het behouden van werk en relaties. [1] NPS komt veel voor in de samenleving, maar er is beperkt onderzoek naar gedaan. Vanwege het beperkte onderzoek en de verschillen in de diagnose van de ziekte, zou het aanvankelijk worden stopgezet in de DSM. NPS valt onder de paraplu van Cluster B-persoonlijkheidsstoornissen, waaronder ook antisociale persoonlijkheidsstoornis, histrionische persoonlijkheidsstoornis en borderline persoonlijkheidsstoornis. Cluster B vertoont typisch openlijk emotioneel en onvoorspelbaar gedrag. [2]

NPS is geassocieerd met het concept "ontwikkeling". "Ontwikkeling" staat centraal in studies die zijn uitgevoerd om de psychopathologie en etiologie van NPS te begrijpen. Deskundigen zoals Otto Kernberg en Eve Caligor hebben meer gestandaardiseerde evaluatietools geïntroduceerd om de stoornis te begrijpen. Vanwege de comorbiditeit van NPS met andere psychische stoornissen en de verhoogde medische, sociale en psychiatrische complicaties, en een gebrek aan kennis over de stoornis, is het begrijpen van NPS gerechtvaardigd. Dit artikel beoogt het hiaat te dichten en meer onderzoek naar NPS aan te moedigen.

Etiologie

De etiologie van narcistische persoonlijkheidsstoornis is complex. Sommige studies hebben gewezen op een genetische aanleg voor de stoornis. [3] Kenmerken zoals agressie, verminderde tolerantie voor stress en disfunctionele affectregulatie zijn prominent aanwezig bij mensen met NPS. [4] Ontwikkelingstrauma's, negatief van aard, zoals afgewezen worden als kind en een fragiel ego tijdens de vroege kindertijd, kunnen hebben bijgedragen aan het ontstaan van NPS op volwassen leeftijd. [5] [6] Daarentegen kan overmatig prijzen, inclusief het geloof dat een kind buitengewone vaardigheden heeft, ook leiden tot NPS.

Epidemiologie

Gezien de uitdagingen bij het diagnosticeren van narcistische persoonlijkheidsstoornis, zijn er uiteenlopende rapporten over de prevalentie ervan in de Verenigde Staten. Prevalentiepercentages in gemeenschapsonderzoeken variëren van 0,5% tot 5% van de bevolking in de VS. [7] In klinische settings lijkt NPS echter meer voor te komen. Prevalentiepercentages kunnen variëren van 1% tot 15% van de Amerikaanse bevolking. NPS kan samengaan met andere psychische stoornissen, wat de diagnose bemoeilijkt. Stoornissen in het gebruik van stoffen behoren tot de meest voorkomende comorbide aandoeningen. [8] Ook andere persoonlijkheidsstoornissen zoals antisociale persoonlijkheidsstoornis, borderline persoonlijkheidsstoornis, histrionische persoonlijkheidsstoornis en schizoïde persoonlijkheidsstoornis komen vaak voor bij mensen met NPS. [9]

De comorbide antisociale persoonlijkheidsstoornis wordt gezegd het meest negatieve effect te hebben. Er is veel discussie over de diagnose van NPS. Er zijn twee basistypen, waaronder de grandioze en de kwetsbare narcistische persoonlijkheidsstoornis. Het grandioze subtype omvat openlijke grootheid, aanwezigheid van agressie en durf. Het kwetsbare subtype vertoont hypersensitiviteit en defensiviteit en wordt vaak over het hoofd gezien. [10] Er is enig onderzoek naar het grandioze subtype, met bewijs van gedrag zoals openlijke agressie, gebrek aan empathie en uitbuiting van anderen. [11] [12] Interviews met 34.653 volwassenen die deelnamen aan de Wave 2 National Epidemiologic Survey on Alcohol and Related Conditions toonden een lifetime prevalentie van NPS van 6,2%: 7,7% hoger bij mannen en 4,8% bij vrouwen. Een hoge prevalentie van NPS werd gevonden bij zwarte mannen en vrouwen en Hispanse vrouwen. [1]

Pathofysiologie

Er is beperkt onderzoek gedaan naar neuroimaging bij mensen met de diagnose narcistische persoonlijkheidsstoornis. Een Voxel-Based Morphometry (VBM)-studie uitgevoerd in Duitsland met een kleine steekproef toonde grijze stofafwijkingen aan in de prefrontale en insulaire gebieden. [13] Een andere Voxel-Based Morphometry- en Diffuse Tensor Imaging-studie (DTI) uitgevoerd in Duitsland toonde grijze stofafwijkingen aan in de rechter prefrontale en anterieure cingulate cortex. Er werden ook afwijkingen gedetecteerd in het witte stof van de frontale kwab. [14]

Geschiedenis en Fysiek

Het verkrijgen van een nauwkeurige geschiedenis kan enigszins uitdagend zijn voor mensen met narcistische persoonlijkheidsstoornis, gezien de variabiliteit van de presentatie. In een poliklinische setting kunnen individuen goed aangepast en hoogfunctionerend zijn, terwijl ze in een klinische setting enkele van de meest agressieve en uitdagende patiënten kunnen zijn. Meestal komen NPS-patiënten in contact met clinici tijdens noodsituaties, waar ze vaak opvallen door agressief gedrag. [15]

De agressie geeft de ernst van de persoonlijkheidsstoornis aan, oftewel hoe meer agressie wordt waargenomen, hoe ernstiger de persoonlijkheidsstoornis wordt beschouwd. Otto Kernberg heeft uitgebreide gevallen aangehaald waarin agressie correleerde met de ernst van persoonlijkheidsstoornissen. [16]

Volgens de DSM omvat NPS:

Een alomvattend patroon van grootheidswaanzin (fantasie of gedrag), behoefte aan bewondering en gebrek aan empathie, beginnend in de vroege volwassenheid, zoals aangegeven door minstens vijf van de volgende kenmerken:

Heeft een groot gevoel van eigenwaarde (bijvoorbeeld overdrijft prestaties, verwacht als superieur te worden erkend zonder daadwerkelijk de prestaties te voltooien).
Is preoccupatie met fantasieën van succes, macht, briljantie, schoonheid of perfecte liefde.
Gelooft dat ze "speciaal" zijn en alleen begrepen kunnen worden door of zich alleen moeten associëren met andere speciale mensen (of instellingen).
Vereist overmatige bewondering.
Heeft een gevoel van entitlement, zoals een onredelijke verwachting van gunstige behandeling of naleving van zijn of haar verwachtingen).
Is uitbuitend en maakt misbruik van anderen om hun eigen doelen te bereiken.
Mist empathie en is niet bereid zich te identificeren met de behoeften van anderen.
Is vaak jaloers op anderen of gelooft dat anderen jaloers op hen zijn.
Vertoont arrogante, hooghartige gedragingen en houdingen.

De diagnose van NPS, evenals andere persoonlijkheidsstoornissen, vereist evaluatie van langetermijnpatronen van functioneren. Men moet voorzichtig zijn om niet overhaaste conclusies te trekken, omdat NPS tegenoverdracht kan veroorzaken. Een zorgvuldige evaluatie van de verschillende aspecten van het leven van een persoon en een begrip van de kinderontwikkeling van de persoon kunnen helpen bij de evaluatie en diagnose van NPS.

Evaluatie

Een standaard psychiatrisch interview wordt vaak gebruikt om een diagnose van persoonlijkheidsstoornissen te stellen. Otto Kernbergs gestructureerde klinische interview, dat in 1981 werd gecreëerd, blijft revisies en herstructurering ondergaan als gestructureerd klinisch interview voor persoonlijkheidsstoornissen. De huidige versie is een semi-gestructureerd diagnostisch interview met vragen gericht op persoonlijkheidsorganisatie, verdedigingsmechanismen, objectrelaties en copingvaardigheden. Dit interview richt zich op interpersoonlijke relaties. De huidige versie is auteursrechtelijk beschermd door het Personality Institute aan het Weill Cornell Institute. Het interview is gebaseerd op psychodynamische principes en wordt verwacht te worden gebruikt door personen die eerder zijn opgeleid in psychoanalytisch werk. [17]

Andere instrumenten kunnen de ernst van narcistische persoonlijkheidsstoornis meten, zoals de vijf-factor narcisme-inventaris die kijkt naar de vijf aspecten van algemene persoonlijkheid. Er worden ongeveer 148 vragen gesteld op de meting. [18] Een ander instrument dat nuttig kan zijn, is de Narcissistic Personality Inventory. [19]

De bovengenoemde instrumenten worden voornamelijk gebruikt in onderzoeksomgevingen. In de klinische wereld heeft het klinische interview de meeste waarde. Een uitstekend klinisch interview richt zich op interpersoonlijke relaties, omdat personen met NPS vaak conflicten hebben met anderen in klinische of poliklinische omgevingen. In poliklinische omgevingen worden verwijzingen vaak gedaan op verzoek van een dierbare. In klinische of spoedeisende hulpomgevingen komen symptomen vaak naar voren bij interactie met ander personeel, vooral anderen met autoriteit. Personen met NPS beschrijven zichzelf vaak in relatie tot anderen met thema's van vergelijking. [10]

Vaak kan de tegenoverdracht van een behandelaar helpen bij het stellen van een diagnose. Vaak creëren personen met NPS gevoelens van zich gevleid of bewonderd voelen, of aan de andere kant gevoelens van onbekwaamheid en een laag gevoel van eigenwaarde. [20] [21] Glen Gabbard is een andere analist die uitgebreid werk heeft verricht om deze gevoelens, beschreven als "tegenoverdracht", bij de therapeut te begrijpen. Als behandelaar is het altijd belangrijk om aandacht te besteden aan de gevoelens die door een patiënt worden opgeroepen, omdat dit vaak diagnostisch is.

Behandeling / Beheer

Er is geen gestandaardiseerde farmacologische of psychologische behandeling vastgesteld voor personen met narcistische persoonlijkheidsstoornis. [10] Vaak is NPS aanwezig, samen met andere stemmingsstoornissen. Zodra een diagnose is gesteld, is het essentieel om de diagnose te bespreken vanwege verschillende uitdagingen die zich in de toekomst waarschijnlijk zullen voordoen. Het is even belangrijk om doorlopende symptomen van gelijktijdige affectieve stoornissen te behandelen. [22]

Kohut en Kernberg hebben zich gericht op langetermijntherapie en het verkennen van de relatie tussen een therapeut en patiënt, wat nog steeds een gevestigde behandeling is voor personen met narcistische persoonlijkheidsstoornis. [23] Psychodynamische psychotherapie richt zich op verdedigingsmechanismen die aanwezig zijn tijdens therapiesessies. [24] Veel therapeuten pleiten voor voortdurende therapie voor patiënten met een vastgestelde diagnose van NPS. NPS kan het aantal bezoeken aan de spoedeisende hulp aanzienlijk verminderen en de incidentie van zelfbeschadiging verminderen. Opmerkelijk is dat studies zich meer richten op borderline persoonlijkheidsstoornis; echter, bevindingen van borderline persoonlijkheidsstoornis kunnen ook van toepassing zijn op andere stoornissen.

Transference-focused therapy is gestructureerde tweemaal per week psychoanalytische therapie die zich richt op persoonlijke expressie van emoties naar een therapeut. Aangezien personen met NPS vaak kunnen worden uitgelokt door hun perceptie van behandeling door een ander, zijn hun eigen emoties ten opzichte van andere mensen essentieel. [25]

Schema-focused therapy is relatief nieuw en richt zich op alternatieve vormen van cognitieve gedragstherapie, inclusief het activeren van emotionele zintuigen. [26]

Er zijn geen door de FDA goedgekeurde medicijnen voor de behandeling van NPS, maar veel patiënten kunnen baat hebben bij de behandeling van symptomen, waaronder angst, depressie, stemmingswisselingen, voorbijgaande psychose en impulsbeheersingsproblemen. Antidepressiva, waaronder selectieve serotonineheropnameremmers en serotonine-norepinefrineheropnameremmers, zijn gebruikt. Risperidon, een antipsychoticum, heeft bij sommige patiënten baat getoond. Sommige patiënten krijgen stemmingsstabilisatoren zoals lamotrigine.

Differentiële Diagnose

De differentiële diagnose omvat vaak heersende stemmings- of angststoornissen. Personen met grootheidswaanzin kunnen vaak verschijnen met een verhoogde stemming en meer energie wanneer ze opgewonden zijn door een nieuw idee, wat aanvankelijk kan wijzen op een hypomane/manische presentatie; echter, het persoonlijkheidsaspect zou prominent zijn in hun interactie met anderen. Aan de andere kant kunnen personen met kwetsbare grootheidswaanzin zich presenteren met opvallende kenmerken van dysthymie, depressie en anhedonie. Echter, de grootheidswaanzin en de behoefte aan bewondering zouden prominent zijn ondanks de affectieve symptomen, wat het onderscheidt van een grote depressieve stoornis.

De dichtstbijzijnde differentiëlen blijven andere cluster B-persoonlijkheidsstoornissen, waaronder antisociale persoonlijkheidsstoornis, histronische persoonlijkheidsstoornis en borderline persoonlijkheidsstoornis. Het is vermeldenswaard dat personen met NPS geen openlijke tekenen van impulsiviteit en zelfdestructiviteit vertonen die worden geassocieerd met borderline persoonlijkheidsstoornis. Op dezelfde manier zijn duidelijke emotionele reacties geassocieerd met histronische persoonlijkheidsstoornis. NPS lijkt het meest op antisociale persoonlijkheidsstoornis met een gebrek aan empathie en oppervlakkige charme. Echter, personen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis zouden een gebrek aan moraal vertonen in vergelijking met personen met NPS en een eerdere diagnose van oppositioneel-opstandige gedragsstoornis hebben.

Antisociale persoonlijkheidsstoornis
Borderline persoonlijkheidsstoornis
Histrionische persoonlijkheidsstoornis
Ernstige depressieve stoornis
Obsessief-compulsieve stoornis
Stemmingsstoornis door middelengebruik

Prognose

De prognose, zoals hierboven besproken, is afhankelijk van de aanwezigheid van bijkomende stoornissen en het functioneringsniveau van de patiënt. Aggressie hangt vaak direct samen met de ernst van de ziekte; met andere woorden, hoe agressiever de patiënt lijkt, hoe ernstiger de persoonlijkheidsstoornissen zijn.

Complicaties

De complicaties omvatten voornamelijk de aanwezigheid van bijkomende aandoeningen, waaronder stemmings- en middelenmisbruikstoornissen. Ook komen andere persoonlijkheidsstoornissen vaak voor. Narcistische persoonlijkheidsstoornis wordt echter geassocieerd met een hoger risico op zelfmoord in vergelijking met andere persoonlijkheidsstoornissen. [27] Daarentegen is er gemengd bewijs van zelfmoordpogingen bij personen met narcistische persoonlijkheidsstoornis, aangezien NPS geassocieerd is met factoren als "zelfliefde" en "grootheidswaanzin" en relatief minder impulsiviteit. [28] Stoornis in het gebruik van middelen is ook gerelateerd aan NPS, en wanneer er een verband is tussen stoornis in het gebruik van middelen en NPS, is er aanzienlijk meer vijandigheid en agressie aanwezig. Dit maakt de behandeling nog uitdagender dan normaal. Er zijn verschillende theorieën met betrekking tot zowel biologie als trauma hieromtrent. [29] [30]

Afschrikking en Patiëntenvoorlichting

Zoals hierboven gedetailleerd, is het noodzakelijk om de diagnose zo snel mogelijk met de patiënt te bespreken. Het is even belangrijk om het proces van het bereiken van deze conclusie te bespreken, inclusief klinische informatie die is verzameld en waargenomen gedragingen. Bespreking van andere bijkomende stoornissen, waaronder stemmings- en middelenmisbruikstoornissen, indien aanwezig, moet worden aangepakt. Vaak hebben ook familieleden voorlichting nodig over persoonlijkheidsstoornissen, hun gedragingen en complicaties.

Tips en Andere Kwesties

Het verkrijgen van een gedetailleerde voorgeschiedenis is essentieel. Een primair psychiatrisch interview richt zich op symptomen; echter, longitudinale beoordelingen die zich richten op interpersoonlijke relaties zijn nuttig om te wijzen op een diagnose van NPS.
Gezien er twee vastgestelde subtypen zijn, is het essentieel om te focussen op het identificeren van zowel grootschalige als kwetsbare vormen, aangezien de laatste in plaats van andere diagnoses wordt gemist.
Het is essentieel om op de hoogte te zijn van andere bijkomende diagnoses gezien de hoge mate van comorbiditeit met affectieve en andere cluster B-persoonlijkheidsstoornissen.
De literatuur heeft aangetoond dat de meeste personen met narcistische persoonlijkheidsstoornis moeilijk te benaderen zijn; daarom is empathie noodzakelijk bij het begin van de behandeling.
Zodra een diagnose is gesteld, is het belangrijk om deze met de patiënt te delen. Het niet delen kan leiden tot verdere complicaties tijdens de zorg.
Het is even belangrijk om bijkomende stemmings- en middelenmisbruikstoornissen te behandelen.
Het is cruciaal voor behandelaars om zich ervan bewust te zijn dat er hoge uitvalpercentages zijn en verhoogde tarieven van therapeutische onderbrekingen bij personen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Het is essentieel te erkennen dat de meeste behandelaars negatieve tegenoverdracht ervaren bij de behandeling van personen met NPS. Behandelaars worden geadviseerd zich hiervan bewust te zijn en emoties die tijdens de behandeling opkomen te verwerken.

Verbetering van de Resultaten van de Gezondheidszorg

Vaak is samenwerking nodig in de medische setting wanneer patiënten met NPS samenwerken met niet-geestelijke gezondheidsprofessionals zoals chirurgen, medische verpleging, voedingsdeskundigen, enz. Deze patiënten worden vaak omschreven als "moeilijk en veeleisend", en belangrijk is dat hun medische behoeften onbehandeld blijven. Vaak worden geestelijke gezondheidsprofessionals geraadpleegd voor een stemmingsstoornis op de afdeling voor klinische patiënten met onderliggende NPS en moeten ze samenwerken met het primaire medische team dat verantwoordelijk is voor de patiënt. Andere medische professionals moeten worden voorgelicht over persoonlijkheidsstoornissen en hun tegenoverdracht naar de patiënt, zodat dit geen invloed heeft op de klinische zorg. Geestelijke gezondheidsprofessionals in de consult-liaison-service kunnen ook ondersteuning en educatie bieden aan de eerste medische teams.

In de poliklinische setting wordt aan patiënten gevraagd hun diagnose te bespreken zoals zij relevant achten voor hun medische behandelaars. Een partnerschap tussen medische professionals en andere hulpverleners kan zorgen voor optimale zorg. Apothekers moeten bijdragen aan het medicatieproces, zorgen voor de juiste dosering en het ontbreken van interacties. Verpleegkundigen fungeren als het cement dat het team bij elkaar houdt en zijn vaak het primaire aanspreekpunt voor de patiënt. Het onderwijs van zowel patiënten als hun zorgverleners is ook nuttig. Al deze disciplines die als een interprofessioneel team functioneren, zijn essentieel voor het bereiken van optimale patiëntresultaten. [Niveau 5]

Bronnen

1. Stinson FS, Dawson DA, Goldstein RB, Chou SP, Huang B, Smith SM, Ruan WJ, Pulay AJ, Saha TD, Pickering RP, Grant BF. Prevalence, correlates, disability, and comorbidity of DSM-IV narcissistic personality disorder: results from the wave 2 national epidemiologic survey on alcohol and related conditions. J Clin Psychiatry. 2008 Jul;69(7):1033-45.
2. Dixon-Gordon KL, Whalen DJ, Layden BK, Chapman AL. A Systematic Review of Personality Disorders and Health Outcomes. Can Psychol. 2015 May;56(2):168-190. 3. Jang KL, Livesley WJ, Vernon PA, Jackson DN. Heritability of personality disorder traits: a twin study. Acta Psychiatr Scand. 1996 Dec;94(6):438-44.
4. Weinberg E. Mentalization, affect regulation, and development of the self. Panel report. J Am Psychoanal Assoc. 2006 Winter;54(1):251-70.
5. Zvelc G. Object and subject relations in adulthood--towards an integrative model of interpersonal relationships. Psychiatr Danub. 2010 Dec;22(4):498-508.
6. Otway LJ, Vignoles VL. Narcissism and childhood recollections: a quantitative test of psychoanalytic predictions. Pers Soc Psychol Bull. 2006 Jan;32(1):104-16.
7. Ronningstam E. An update on narcissistic personality disorder. Curr Opin Psychiatry. 2013 Jan;26(1):102-6.
8. Ronningstam E. Narcissistic personality disorder: a current review. Curr Psychiatry Rep. 2010 Feb;12(1):68-75.
9. Ronningstam E. Narcissistic personality disorder in DSM-V--in support of retaining a significant diagnosis. J Pers Disord. 2011 Apr;25(2):248-59.
10. Caligor E, Levy KN, Yeomans FE. Narcissistic personality disorder: diagnostic and clinical challenges. Am J Psychiatry. 2015 May;172(5):415-22.
11. Pincus AL, Ansell EB, Pimentel CA, Cain NM, Wright AGC, Levy KN. Initial construction and validation of the Pathological Narcissism Inventory. Psychol Assess. 2009 Sep;21(3):365-379.
12. Dickinson KA, Pincus AL. Interpersonal analysis of grandiose and vulnerable narcissism. J Pers Disord. 2003 Jun;17(3):188-207.
13. Schulze L, Dziobek I, Vater A, Heekeren HR, Bajbouj M, Renneberg B, Heuser I, Roepke S. Gray matter abnormalities in patients with narcissistic personality disorder. J Psychiatr Res. 2013 Oct;47(10):1363-9.
14. Nenadic I, Güllmar D, Dietzek M, Langbein K, Steinke J, Gaser C. Brain structure in narcissistic personality disorder: a VBM and DTI pilot study. Psychiatry Res. 2015 Feb 28;231(2):184-6.
15. Gunderson JG, Ronningstam E. Differentiating narcissistic and antisocial personality disorders. J Pers Disord. 2001 Apr;15(2):103-9.
16. Tuttman S. Otto Kernberg's concepts about narcissism. Am J Psychoanal. 1981 Winter;41(4):307-1
17. Hörz-Sagstetter S, Caligor E, Preti E, Stern BL, De Panfilis C, Clarkin JF. Clinician-Guided Assessment of Personality Using the Structural Interview and the Structured Interview of Personality Organization (STIPO). J Pers Assess. 2018 Jan-Feb;100(1):30-42.
18. Glover N, Miller JD, Lynam DR, Crego C, Widiger TA. The five-factor narcissism inventory: a five-factor measure of narcissistic personality traits. J Pers Assess. 2012;94(5):500-12.
19. Vater A, Schröder-Abé M, Ritter K, Renneberg B, Schulze L, Bosson JK, Roepke S. The Narcissistic Personality Inventory: a useful tool for assessing pathological narcissism? Evidence from patients with Narcissistic Personality Disorder. J Pers Assess. 2013;95(3):301-8.
20. Betan E, Heim AK, Zittel Conklin C, Westen D. Countertransference phenomena and personality pathology in clinical practice: an empirical investigation. Am J Psychiatry. 2005 May;162(5):890-8.
21. Tanzilli A, Muzi L, Ronningstam E, Lingiardi V. Countertransference when working with narcissistic personality disorder: An empirical investigation. Psychotherapy (Chic). 2017 Jun;54(2):184-194.
22. Ellison WD, Levy KN, Cain NM, Ansell EB, Pincus AL. The impact of pathological narcissism on psychotherapy utilization, initial symptom severity, and early-treatment symptom change: a naturalistic investigation. J Pers Assess. 2013;95(3):291-300.
23. Kernberg OF. An overview of the treatment of severe narcissistic pathology. Int J Psychoanal. 2014 Oct;95(5):865-88.
24. Gabbard GO. Psychotherapy of personality disorders. J Psychother Pract Res. 2000 Winter;9(1):1-6.
25. Kernberg OF, Yeomans FE, Clarkin JF, Levy KN. Transference focused psychotherapy: overview and update. Int J Psychoanal. 2008 Jun;89(3):601-20.
26. Dieckmann E, Behary W. [Schema Therapy: An Approach for Treating Narcissistic Personality Disorder]. Fortschr Neurol Psychiatr. 2015 Aug;83(8):463-77; quiz 478.
27. Giner L, Blasco-Fontecilla H, Mercedes Perez-Rodriguez M, Garcia-Nieto R, Giner J, Guija JA, Rico A, Barrero E, Luna MA, de Leon J, Oquendo MA, Baca-Garcia E. Personality disorders and health problems distinguish suicide attempters from completers in a direct comparison. J Affect Disord. 2013 Nov;151(2):474-483.
28. Bolton JM, Robinson J. Population-attributable fractions of Axis I and Axis II mental disorders for suicide attempts: findings from a representative sample of the adult, noninstitutionalized US population. Am J Public Health. 2010 Dec;100(12):2473-80.
29. Verheul R. Co-morbidity of personality disorders in individuals with substance use disorders. Eur Psychiatry. 2001 Aug;16(5):274-82.
30. Parmar A, Kaloiya G. Comorbidity of Personality Disorder among Substance Use Disorder Patients: A Narrative Review. Indian J Psychol Med. 2018 Nov-Dec;40(6):517-527.