Posttraumatische Stressstoornis (PTSS) is een mentale aandoening die mensen treft na het ervaren of getuige zijn van een traumatische gebeurtenis. Deze aandoening kan ingrijpende gevolgen hebben voor het dagelijks leven, variërend van intense angst en flashbacks tot chronische depressie en isolatie. Gelukkig zijn er verschillende therapieën ontwikkeld om PTSS te behandelen, en in recente jaren is er groeiende aandacht voor het gebruik van psychedelica als een innovatieve en veelbelovende benadering. In dit artikel bespreken we PTSS, traditionele behandelmethoden en de opkomende rol van psychedelica in de therapie.
Wat is PTSS?
PTSS ontstaat wanneer de verwerking van traumatische ervaringen in de hersenen wordt verstoord. Deze stoornis kan zich ontwikkelen na gebeurtenissen zoals oorlogsgeweld, seksueel geweld, natuurrampen, ernstige ongelukken of langdurige emotionele mishandeling. Symptomen van PTSS kunnen grofweg worden verdeeld in vier categorieën:
Herbeleven van trauma: Dit omvat nachtmerries, flashbacks en onvrijwillige herinneringen.
Vermijding: Het vermijden van situaties, mensen of plekken die aan het trauma herinneren.
Negatieve veranderingen in stemming en denken: Gevoelens van schuld, schaamte, vervreemding of pessimisme.
Hyperarousal: Overmatige alertheid, prikkelbaarheid, slaapproblemen en schrikreacties.
De impact van PTSS varieert per persoon, maar zonder behandeling kan het leiden tot ernstige gezondheidsproblemen, zoals verslaving, hart- en vaatziekten of suïcidegedachten.
Wat Zijn Psychedelica?
Psychiaters, psychologen, medisch specialisten en hersenwetenschappers pleiten al jaren middels een manifest om te mogen werken met psychedelica, omdat deze middelen veel beter werken dan antidepressiva. De medische waarde van psychotrope stoffen wordt al sinds 1971 erkend. Volgens de preambule van het Verdrag inzake Psychotrope Stoffen mag de toegang niet onnodig worden beperkt. Ondanks dat de Staatscommissie MDMA bij het kabinet heeft aangedrongen om voortvarend te handelen om de therapeutische toepassing van MDMA mogelijk te maken, gebeurt er helemaal niets. Het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft ervoor gekozen om psychotrope stoffen onder de Opiumwet te registreren met de toevoeging dat middelen van de Opiumwet volgens artikel 5 lid 2 voor eigen geneeskundig gebruik mogen worden toegepast. Terwijl dit juist aanleiding had moeten zijn om psychotrope stoffen onder de geneesmiddelenwet als generieke geneesmiddelen te registeren en dus beter beschikbaar te maken. Het principe dat "verboden middelen" wel voor eigen geneeskundig gebruik mogen worden toegepast wordt nogmaals bevestigd volgens de Richtlijn voor Strafvordering Opiumwet, harddrugs en volgens de Politie mag je maximaal 5 gram softdrugs per dag kopen.
Preambule van Verdrag inzake Psychotrope Stoffen: "Erkennend dat het gebruik van psychotrope stoffen voor medische en wetenschappelijke doeleinden onmisbaar is en dat hun beschikbaarheid voor dergelijke doeleinden niet onnodig beperkt mag worden,"
Geneesmiddelenwet: "Geneesmiddel: een substantie of een samenstel van substanties die bestemd is om te worden toegediend of aangewend voor dan wel op enigerlei wijze wordt gepresenteerd als zijnde geschikt voor: het genezen of voorkomen van een ziekte, gebrek, wond of pijn bij de mens,"
Volgens het RIVM-rapport Ranking of Drugs van 2009 dat in opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport is uitgevoerd scoren alcohol en tabak hoog op de schaal van schadelijkheid voor de volksgezondheid en zijn daarmee relatief schadelijker dan veel andere soorten drugs. Dit blijkt uit een nieuwe risico-evaluatie van het RIVM, waarin 19 genotmiddelen zijn gerangschikt naar hun schadelijke karakter. Heroïne en crack blijken samen met alcohol en tabak relatief het meest schadelijk te zijn. Paddo’s, LSD en khat scoren relatief laag op deze lijst. Het gebruik van cannabis en ecstasy valt in deze rangschikking op individueel niveau in de middencategorie, maar scoren vanwege de omvang van het gebruik hoger als je naar de schadelijkheid voor de gehele bevolking kijkt.
De rangschikking is bepaald op basis van de driedeling: hoe giftig is het middel (op korte en lange termijn), hoe verslavend is het, en wat is de maatschappelijke schade. Voorbeelden van de laatste factor zijn agressie, verkeersonveiligheid, arbeidsverzuim en zijn zowel op individueel niveau gemeten als op het niveau van de samenleving in zijn geheel. Bezien vanuit de gehele samenleving stijgt de schadelijkheid van deze middelen als ze veel worden gebruikt. De maatschappelijke schade gaat dan zwaarder wegen.
De evaluatie is uitgevoerd door een panel van 19 experts, die de schadelijkheid beoordeelden op basis van hun eigen wetenschappelijke expertise en de beschikbare literatuur over de middelen. Deze onderzoekswijze is in internationaal drie keer uitgevoerd en de bevindingen van deze onderzoeken komen overeen.
